บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๓๙๓.
ยาวตติยํ อาปุจฺฉิตฺวา รุกฺขอคฺฆนกํ มูลํ ทสฺสามาติ หาเรตพฺพา ฯ โย ปน สงฺฆิกํ วลฺลีมตฺตํปิ อคเหตฺวา อาหริเมน อุปกรเณน สงฺฆิกาย ภูมิยา ปุคฺคลิกํ วิหารํ กาเรติ ฯ อุปฑฺฒํ สงฺฆิกํ โหติ อุปฑฺฒํ ปุคฺคลิกํ ฯ ปาสาโท เจ โหติ เหฏฺฐา ปาสาโท สงฺฆิโก อุปริ ปุคฺคลิโก ฯ สเจ โย เหฏฺฐา ปาสาทํ อิจฺฉติ ตสฺส โหติ ฯ อถ เหฏฺฐา จ อุปริ จ อิจฺฉติ อุภยตฺถ อุปฑฺฒํ ลภติ ฯ เทฺว เสนาสนานิ กาเรติ เอกํ สงฺฆิกํ เอกํ ปุคฺคลิกํ สเจ วิหาเร อุฏฺฐิเตน สงฺฆิเกน ทพฺพสมฺภาเรน กาเรติ ตติยํ ลภติ ฯ สเจ อกตฏฺฐาเน จยํ วา ปมุขํ วา กโรติ พหิกุฑฺเฑ อุปฑฺฒํ สงฺฆสฺส อุปฑฺฒํ ตสฺส ฯ อถ มหนฺตํ วิสมํ สมํ ปูเรตฺวา อปเท ปทํ ทสฺเสตฺวา กตํ โหติ อนิสฺสโร ตตฺถ สงฺโฆ ฯ เอกํ วรเสยฺยนฺติ เอตฺถ นวกมฺมทานฏฺฐาเน วา วสฺสคฺเคน ปตฺตฏฺฐาเน วา ยํ อิจฺฉติ ลภติ ตํ เอกํ วรเสยฺยํ อนุชานามีติ อตฺโถ ฯ ปริโยสิเต ปกฺกมติ ตสฺเสว ตนฺติ ปุน อาคนฺตฺวา วสฺสํ วสนฺตสฺส อนฺโตวสฺสํ ตสฺเสว ตํ ฯ อนาคจฺฉนฺตสฺส ปน สทฺธิวิหาริกาทโย คเหตุํ น ลภนฺติ ฯ {๓๒๔} นาภิหรนฺตีติ อญฺญตฺร หริตฺวา น ปริภุญฺชนฺติ ฯ คุตฺตตฺถายาติ ยํ ตตฺถ มญฺจปีฐาทิกํ ตสฺส คุตฺตตฺถาย ตํ อญฺญตฺถ หริตุํ อนุชานามีติ อตฺโถ ฯ ตสฺมา อญฺญตฺถ หริตฺวา สงฺฆิกปริโภเคนเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๓๙๓. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=393&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=8067&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=8067&modeTY=2&pagebreak=1#p393
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๙๓.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]