: พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๙

นิพพานสูตร เจริญโพชฌงค์ ๗ ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่าย [๔๓๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ ๗ เหล่านี้ อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มาก แล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ ระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน โพชฌงค์ ๗ เป็นไฉน? คือ สติสัมโพชฌงค์ ฯลฯ อุเบกขาสัมโพชฌงค์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ ๗ เหล่านี้แล อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายความกำหนัด เพื่อความ ดับ เพื่อความสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน. จบ สูตรที่ ๑๐ จบ คิลานวรรคที่ ๒ ----------------------------------------------------- รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ ๑. ปาณูปมสูตร ๒. สุริยูปมสูตรที่ ๑ ๓. สุริยูปมสูตรที่ ๒ ๔. คิลานสูตรที่ ๑ ๕. คิลานสูตรที่ ๒ ๖. คิลานสูตรที่ ๓ ๗. ปารคามีสูตร ๘. วิรัทธสูตร ๙. อริยสูตร ๑๐. นิพพานสูตร -----------------------------------------------------

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙ บรรทัดที่ ๒๖๐๖-๒๖๒๓ หน้าที่ ๑๑๑. https://84000.org/tipitaka/v.php?B=19&A=2606&Z=2623&pagebreak=0 ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง] อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/m_siri.php?B=19&siri=93 ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=19&i=434 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๙ https://84000.org/tipitaka/read/?index_19