บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๔

                                 ปญฺจมํ ผุสฺสิตกมฺมิยตฺเถราปทานํ (๓๓๕)
     [๓๓๗]   |๓๓๗.๓๙| วิปสฺสี นาม สมฺพุทฺโธ    โลกเชฏฺโฐ นราสโภ
                        ขีณาสเวหิ สหิโต              สงฺฆาราเม วสี ตทา ฯ
       |๓๓๗.๔๐| อารามทฺวารา นิกฺขมฺม      วิปสฺสี โลกนายโก
                        สห สตสหสฺเสหิ               อฏฺฐขีณาสเวหิ โส ฯ
       |๓๓๗.๔๑| อชิเนน นิวตฺโถหํ              วากจีรธโรปิ จ
                        กุสุมฺโภทกมาทาย ^๑-      สมฺพุทฺธํ อุปสงฺกมึ ฯ
       |๓๓๗.๔๒| สกํ จิตฺตํ ปสาเทตฺวา         เวทชาโต กตญฺชลี
                        กุสุมฺโภทกมาทาย ^๒-      พุทฺธมพฺภุกิรึ ^๓- อหํ ฯ
       |๓๓๗.๔๓| เตน กมฺเมน สมฺพุทฺโธ       ชลชุตฺตมนามโก
                        มม กมฺมํ ปกิตฺเตตฺวา        อคมา เยน ปตฺถิตํ ฯ
       |๓๓๗.๔๔| ผุสฺสิตา ปญฺจสหสฺสา        เยหิ ปูเชสหํ ชินํ
                        อฑฺฒเตยฺยสหสฺเสหิ         เทวรชฺชมการยึ ฯ
       |๓๓๗.๔๕| อฑฺฒเตยฺยสหสฺเสหิ         จกฺกวตฺติ อโหสหํ
                        อวเสเสน กมฺเมน             อรหตฺตํ อปาปุณึ ฯ
       |๓๓๗.๔๖| เทวราชา ยทาโหสึ ^๔-       มนุชาธิปติ ตทา ^๕-
                        ตํเยว นามเธยฺยํ เม           ผุสฺสิโต นามโหสหํ ^๖- ฯ
       |๓๓๗.๔๗| เทวภูตสฺส สนฺตสฺส           อถาปิ มานุสสฺส วา
                        สมนฺตา พฺยามโต มยฺหํ    ผุสฺสิตํปิ ^๗- ปวสฺสติ ฯ
@เชิงอรรถ: ^๑-๒ ม. กุสุโมทกมาทาย ฯ ^๓ ม. ยุ. พุทฺธมพฺภุกฺกิรึ ฯ ^๔ ม. ยุ. ยถา โหมิ ฯ
@^๕ ม. ยทา ฯ ยุ. ยถา ฯ ^๖ ม. ยุ. นามโหมหํ ฯ ^๗ ม. ยุ. ผุสฺสิตํว ฯ
       |๓๓๗.๔๘| ภวา อุคฺฆาฏิตา มยฺหํ       กิเลสา ฌาปิตา มม
                        สพฺพาสวปริกฺขีโณ           ผุสฺสิตสฺส อิทํ ผลํ ฯ
       |๓๓๗.๔๙| จนฺทนสฺเสว เม วสฺโส ^๑-   ตถา คนฺโธ ปวายติ
                        สารีรโก ^๒- มม คนฺโธ      อฑฺฒโกเส ปวายติ ฯ
       |๓๓๗.๕๐| ทิพฺพคนฺธํ สมฺปวนฺตํ        ปุญฺญกมฺมสมงฺคินํ
                        คนฺธํ ฆตฺวาน ชานนฺติ       ผุสฺสิโต อาคโต อิธ ฯ
       |๓๓๗.๕๑| สาขา ปลาสกฏฺฐานิ         ติณานิปิจ สพฺพโส
                        มม สงฺกปฺปมญฺญาย       คนฺโธ สมฺปชฺชเต ขเณ ฯ
       |๓๓๗.๕๒| สตสหสฺเส อิโต กปฺเป       จนฺทนํ อภิปูชยึ
                        ทุคฺคตึ นาภิชานามิ          ผุสฺสิตทสฺสิทํ ผลํ ฯ
       |๓๓๗.๕๓| ปฏิสมฺภิทา จตสฺโส          วิโมกฺขาปิจ อฏฺฐิเม
                        ฉฬภิญฺญา สจฺฉิกตา        กตํ พุทฺธสฺส สาสนนฺติ ฯ
         อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา ผุสฺสิตกมฺมิโย เถโร อิมา คาถาโย
อภาสิตฺถาติ ฯ
                             ผุสฺสิตกมฺมิยตฺเถรสฺส อปทานํ สมตฺตํ ฯ

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๒ หน้าที่ ๔๑๖-๔๑๗. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=32&A=8151&w=&modeTY=2 อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=32&A=8151&modeTY=2 อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=32&item=337&items=1 อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=32&siri=337 ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=32&i=337 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒ https://84000.org/tipitaka/read/?index_32 https://84000.org/tipitaka/english/?index_32