ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙ สุตฺต. ขุ. ชาตกํ (๑): เอก-จตฺตาลีสนิปาตชาตกํ

                                            ๘ สํวรชาตกํ
     [๑๕๗๗]      ชานนฺโต โน มหาราช        ตว สีลํ ชนาธิโป
                       อิเม กุมาเร ปูเชนฺโต          น ตํ เกนจิ มญฺญถ ฯ
     [๑๕๗๘]      ติฏฺฐนฺเต โน มหาราเช       อาทู เทเว ทิวงฺคเต
                       ญาตี ตํ สมนุมญฺญึสุ ๔-    สมฺปสฺสํ อตฺถมตฺตโน ฯ
     [๑๕๗๙]      เกน สํวรวตฺเตน                สญฺชาเต อภิติฏฺฐสิ
                       เกน ตํ นาติวตฺตนฺติ           ญาติสงฺฆา สมาคตา ฯ
     [๑๕๘๐]      น ราชปุตฺต อุสฺสุยฺยามิ ๕-  สมณานํ มเหสินํ
@เชิงอรรถ:  ม. โสหํ ทสฺสญฺจ โภกฺขญฺจ ภริสฺสามิ จ ฯ   ม. เสสญฺจ ปาลยิสฺสามิ ฯ
@ ยุ. กิจฺจเมวํ ฯ   ม. สมนุญฺญึสุ ฯ   ม. อุสูยามิ ฯ
                       สกฺกจฺจนฺเต นมสฺสามิ       ปาเท วนฺทามิ ตาทินํ ฯ
     [๑๕๘๑]      เต มํ ธมฺมคุเณ ยุตฺตํ          สุสฺสูสมนุสฺสุยฺยกํ
                       สมณา สมนุสฺสาสนฺติ       อิสิธมฺมคุเณ รตา ฯ
     [๑๕๘๒]      เตสาหํ วจนํ สุตฺวา           สมณานํ มเหสินํ
                       น กิญฺจิ อติมญฺญามิ        ธมฺเม เม นิรโต มโน ฯ
     [๑๕๘๓]      หตฺถาโรหา อณีกฏฺฐา       รถิกา ปตฺติการกา
                       เตสํ ๑- นปฺปฏิพนฺธามิ      นิวิฏฺฐํ ๒- ภตฺตเวตฺตนํ ฯ
     [๑๕๘๔]      มหามตฺตา จ เม อตฺถิ       มนฺติโน ปริจาริกา
                       พาราณสึ โวหรนฺติ           พหุมํสํ สุโรทกํ ฯ
     [๑๕๘๕]      อโถปิ วาณิชา ผีตา          นานารฏฺเฐหิ อาคตา
                       เตสุ เม วิหิตา รกฺขา         เอวํ ชานาหุโปสถ ฯ
     [๑๕๘๖]      ธมฺเมน กิร ญาตีนํ            รชฺชํ กาเรหิ สํวร
                       เมธาวี ปณฺฑิโต จาสิ ๓-   อโถปิ ญาตีนํ หิโต ฯ
     [๑๕๘๗]      ตํตํ ญาติปริพฺยุฬฺหํ           นานารตนโมจิตํ
                       อมิตฺตา นปฺปสหนฺติ         อินฺทํว อสุราธิโปติ ฯ
                                            สํวรชาตกํ อฏฺฐมํ ฯ
                                                ---------


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๓๑๘-๓๑๙. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=27&A=6506&w=&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=27&A=6506&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=27&item=1577&items=11              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=27&siri=462              ศึกษาอรรถกถาชาดกนี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=1577              อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=40&A=1184              The Pali Atthakatha in Roman :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=40&A=1184              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ https://84000.org/tipitaka/read/?index_27 https://84000.org/tipitaka/english/?index_27

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]