ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๒ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๔ สุตฺต. องฺ. (๓): ปญฺจก-ฉกฺกนิปาตา

     [๑๐๓]   ปญฺจหิ  ภิกฺขเว  องฺเคหิ  สมนฺนาคโต  มหาโจโร  สนฺธึปิ
ฉินฺทติ  นิลฺโลปํปิ  หรติ  เอกาคาริกํปิ  กโรติ  ปริปนฺเถปิ  ติฏฺฐติ กตเมหิ
ปญฺจหิ  อิธ  ภิกฺขเว  มหาโจโร  วิสมนิสฺสิโต  จ  โหติ  คหนนิสฺสิโต  จ
พลวนิสฺสิโต จ โภคจาคี จ เอกจารี จ ฯ
     {๑๐๓.๑}   กถญฺจ   ภิกฺขเว  มหาโจโร  วิสมนิสฺสิโต  โหติ  อิธ
ภิกฺขเว   มหาโจโร   นทีวิทุคฺคํ   วา   นิสฺสิโต  โหติ  ปพฺพตวิสมํ  วา
เอวํ โข ภิกฺขเว มหาโจโร วิสมนิสฺสิโต โหติ ฯ
     {๑๐๓.๒}   กถญฺจ   ภิกฺขเว  มหาโจโร  คหนนิสฺสิโต  โหติ  อิธ
ภิกฺขเว    มหาโจโร    ติณคหนํ    วา    นิสฺสิโต   โหติ   รุกฺขคหนํ
วา   โรธํ  ๑-  วา  มหาวนสณฺฑํ  วา  เอวํ  โข  ภิกฺขเว  มหาโจโร
คหนนิสฺสิโต โหติ ฯ
     {๑๐๓.๓}   กถญฺจ   ภิกฺขเว   มหาโจโร   พลวนิสฺสิโต   โหติ
อิธ   ภิกฺขเว   มหาโจโร  ราชานํ  วา  ราชมหามตฺตานํ  วา  นิสฺสิโต
โหติ   ตสฺส   เอวํ  โหติ  สเจ  มํ  โกจิ  กิญฺจิ  วกฺขติ  อิเม  [๒]-
ราชาโน   วา  ราชมหามตฺตา  วา  ปริโยธาย  อตฺถํ  ภณิสฺสนฺตีติ  สเจ
นํ   โกจิ  กิญฺจิ  อาห  ตฺยสฺส  ๓-  ราชาโน  วา  ราชมหามตฺตา  วา
ปริโยธาย   อตฺถํ   ภณนฺติ  เอวํ  โข  ภิกฺขเว  มหาโจโร  พลวนิสฺสิโต
โหติ ฯ
     {๑๐๓.๔}   กถญฺจ  ภิกฺขเว  มหาโจโร  โภคจาคี โหติ อิธ ภิกฺขเว
มหาโจโร  อฑฺโฒ  โหติ  มหทฺธโน  มหาโภโค  ตสฺส  เอวํ  โหติ  สเจ
มํ    โกจิ   กิญฺจิ   วกฺขติ   อิโต   โภเคน   ปฏิสนฺถริสฺสามีติ   สเจ
@เชิงอรรถ:  สี. โคธํ วา ฯ   ม. เม ฯ   โป. ม. ยุ. ตฺยาสฺส ฯ อีทิสฏฺฐาเน อีทิสเมว ฯ
นํ  โกจิ  กิญฺจิ  อาห  ตโต  ๑-  โภเคน  ปฏิสนฺถรติ  เอวํ โข ภิกฺขเว
มหาโจโร โภคจาคี โหติ ฯ
     {๑๐๓.๕}   กถญฺจ  ภิกฺขเว  มหาโจโร  เอกจารี โหติ อิธ ภิกฺขเว
มหาโจโร  เอกโก  นิคฺคหณานิ  ๒-  กตฺตา  โหติ  ตํ กิสฺส เหตุ มา เม
คุยฺหมนฺตา   พหิทฺธา   สมฺเภทํ  อคมํสูติ  เอวํ  โข  ภิกฺขเว  มหาโจโร
เอกจารี  โหติ  ฯ  อิเมหิ โข ภิกฺขเว ปญฺจหงฺเคหิ สมนฺนาคโต มหาโจโร
สนฺธึปิ ฉินฺทติ นิลฺโลปํปิ หรติ เอกาคาริกํปิ กโรติ ปริปนฺเถปิ ติฏฺฐติ ฯ
     {๑๐๓.๖}   เอวเมว  โข  ภิกฺขเว  ปญฺจหิ  ธมฺเมหิ  สมนฺนาคโต
ปาปภิกฺขุ  ขตํ  อุปหตํ  อตฺตานํ  ปริหรติ  สาวชฺโช  จ  โหติ  สานุวชฺโช
วิญฺญูนํ   ๓-   พหุญฺจ   อปุญฺญํ   ปสวติ   กตเมหิ  ปญฺจหิ  อิธ  ภิกฺขเว
ปาปภิกฺขุ   วิสมนิสฺสิโต   จ   โหติ   คหนนิสฺสิโต   จ  พลวนิสฺสิโต  จ
โภคจาคี จ เอกจารี จ ฯ
     {๑๐๓.๗}   กถญฺจ  ภิกฺขเว  ปาปภิกฺขุ วิสมนิสฺสิโต โหติ อิธ ภิกฺขเว
ปาปภิกฺขุ   วิสเมน  กายกมฺเมน  สมนฺนาคโต  โหติ  วิสเมน  วจีกมฺเมน
สมนฺนาคโต   โหติ  วิสเมน  มโนกมฺเมน  สมนฺนาคโต  โหติ  เอวํ  โข
ภิกฺขเว ปาปภิกฺขุ วิสมนิสฺสิโต โหติ ฯ
     {๑๐๓.๘}   กถญฺจ   ภิกฺขเว   ปาปภิกฺขุ  คหนนิสฺสิโต  โหติ  อิธ
ภิกฺขเว    ปาปภิกฺขุ    มิจฺฉาทิฏฺฐิโก   โหติ   อนฺตคฺคาหิกาย   ทิฏฺฐิยา
สมนฺนาคโต เอวํ โข ภิกฺขเว ปาปภิกฺขุ คหนนิสฺสิโต โหติ ฯ
     {๑๐๓.๙}   กถญฺจ   ภิกฺขเว   ปาปภิกฺขุ  พลวนิสฺสิโต  โหติ  อิธ
ภิกฺขเว    ปาปภิกฺขุ   ราชานํ   วา   ราชมหามตฺตานํ   วา   นิสฺสิโต
โหติ  ตสฺส  เอวํ  โหติ  สเจ  มํ โกจิ กิญฺจิ วกฺขติ อิเม [๔]- ราชาโน
@เชิงอรรถ:  โป. อิโต ฯ   ม. เอกโกว คหณานิ ฯ   โป. สานุวชฺโช จ วิญฺญูนํ ฯ
@อิโต ปรํ อทิสเมว ฯ   ม. เม ฯ
วา   ราชมหามตฺตา  วา  ปริโยธาย  อตฺถํ  ภณิสฺสนฺตีติ  สเจ  นํ  โกจิ
กิญฺจิ   อาห   ตฺยสฺส   ราชาโน   วา  ราชมหามตฺตา  วา  ปริโยธาย
อตฺถํ ภณนฺติ เอวํ โข ภิกฺขเว ปาปภิกฺขุ พลวนิสฺสิโต โหติ ฯ
     {๑๐๓.๑๐}   กถญฺจ  ภิกฺขเว  ปาปภิกฺขุ  โภคจาคี โหติ อิธ ภิกฺขเว
ปาปภิกฺขุ   ลาภี  โหติ  จีวรปิณฺฑปาตเสนาสนคิลานปจฺจยเภสชฺชปริกฺขารานํ
ตสฺส  เอวํ  โหติ  สเจ  โกจิ  กิญฺจิ วกฺขติ อิโต ลาเภน ปฏิสนฺถิรสฺสามีติ
สเจ  นํ   โกจิ  กิญฺจิ  อาห  ตโต  ลาเภน ปฏิสนฺถรติ เอวํ โข ภิกฺขเว
ปาปภิกฺขุ โภคจาคี โหติ ฯ
     {๑๐๓.๑๑}   กถญฺจ  ภิกฺขเว  ปาปภิกฺขุ  เอกจารี โหติ อิธ ภิกฺขเว
ปาปภิกฺขุ   เอกโก   ๑-   ปจฺจนฺติเมสุ  ชนปเทสุ  นิวาสํ  กปฺเปติ  โส
ตตฺถ   กุลานิ  อุปสงฺกมนฺโต  ลาภํ  ลภติ  เอวํ  โข  ภิกฺขเว  ปาปภิกฺขุ
เอกจารี โหติ ฯ
     {๑๐๓.๑๒}   อิเมหิ   โข  ภิกฺขเว  ปญฺจหิ  ธมฺเมหิ  สมนฺนาคโต
ปาปภิกฺขุ  ขตํ  อุปหตํ  อตฺตานํ  ปริหรติ  สาวชฺโช  จ  โหติ  สานุวชฺโช
วิญฺญูนํ พหุญฺจ อปุญฺญํ ปสวตีติ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๒ หน้าที่ ๑๔๕-๑๔๗. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=22&A=3040&w=&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=22&A=3040&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=22&item=103&items=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=22&siri=103              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=22&i=103              อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=16&A=1041              The Pali Atthakatha in Roman :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=16&A=1041              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๒ https://84000.org/tipitaka/read/?index_22 https://84000.org/tipitaka/english/?index_22

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]