ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๐ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๒ สุตฺต. องฺ. (๑): เอก-ทุก-ติกนิปาตา

     [๔๕๑]   ๑๒  ตีณีมานิ  ภิกฺขเว รญฺโญ ขตฺติยสฺส มุทฺธาภิสิตฺตสฺส  ๑-
ยาวชีวํ   สรณียานิ   ๒-  ภวนฺติ  กตมานิ  ตีณิ  ยสฺมึ  ภิกฺขเว  ปเทเส
ราชา  ขตฺติโย  มุทฺธาภิสิตฺโต  ชาโต  โหติ  อิทํ  ภิกฺขเว  ปฐมํ  รญฺโญ
ขตฺติยสฺส   มุทฺธาภิสิตฺตสฺส  ยาวชีวํ  สรณียํ  ๓-  โหติ  ฯ  ปุน  จ  ปรํ
ภิกฺขเว  ยสฺมึ  ปเทเส   ราชา  ขตฺติโย  มุทฺธาภิสิตฺโต โหติ อิทํ ภิกฺขเว
ทุติยํ   รญฺโญ   ขตฺติยสฺส   มุทฺธาภิสิตฺตสฺส   ยาวชีวํ   สรณียํ  โหติ  ฯ
ปุน  จ  ปรํ  ภิกฺขเว  ยสฺมึ  ปเทเส ราชา ขตฺติโย มุทฺธาภิสิตฺโต สงฺคามํ
อภิวิชินิตฺวา   วิชิตสงฺคาโม  ตเมว  สงฺคามสีสํ  อชฺฌาวสติ  อิทํ  ภิกฺขเว
ตติยํ   รญฺโญ   ขตฺติยสฺส   มุทฺธาภิสิตฺตสฺส   ยาวชีวํ   สรณียํ  โหติ  ฯ
อิมานิ   โข   ภิกฺขเว   ตีณิ  รญฺโญ  ขตฺติยสฺส  มุทฺธาภิสิตฺตสฺส  ยาวชีวํ
สรณียานิ ภวนฺติ ฯ
     {๔๕๑.๑}   เอวเมว   โข   ภิกฺขเว  ตีณิมานิ  ภิกฺขุสฺส  ยาวชีวํ
สรณียานิ    ภวนฺติ   กตมานิ   ตีณิ   ยสฺมึ   ภิกฺขเว   ปเทเส   ภิกฺขุ
เกสมสฺสุํ   โอหาเรตฺวา   กาสายานิ  วตฺถานิ  อจฺฉาเทตฺวา  อคารสฺมา
@เชิงอรรถ:  โป. ม. ยุ. มุทฺธาวสิตฺตสฺส ฯ อิโต ปรํ อีทิสเมว ฯ  ๒-๓ ม. สารณียานิ
@สารณียํ ฯ อิโต ปรํ อีทิสเมว ฯ
อนคาริยํ   ปพฺพชิโต   โหติ   อิทํ   ภิกฺขเว   ปฐมํ   ภิกฺขุสฺส  ยาวชีวํ
สรณียํ  โหติ  ฯ  ปุน  จ  ปรํ  ภิกฺขเว  ยสฺมึ  ปเทเส ภิกฺขุ อิทํ ทุกฺขนฺติ
ยถาภูตํ    ปชานาติ    อยํ   ทุกฺขสมุทโยติ   ยถาภูตํ   ปชานาติ   อยํ
ทุกฺขนิโรโธติ    ยถาภูตํ   ปชานาติ   อยํ   ทุกฺขนิโรธคามินี   ปฏิปทาติ
ยถาภูตํ   ปชานาติ   อิทํ   ภิกฺขเว   ทุติยํ   ภิกฺขุสฺส   ยาวชีวํ  สรณียํ
โหติ   ฯ  ปุน  จ  ปรํ  ภิกฺขเว  ยสฺมึ  ปเทเส  ภิกฺขุ  อาสวานํ  ขยา
อนาสวํ   เจโตวิมุตฺตึ   ปญฺญาวิมุตฺตึ   ทิฏฺเฐว   ธมฺเม   สยํ   อภิญฺญา
สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   วิหรติ   อิทํ  ภิกฺขเว  ตติยํ  ภิกฺขุสฺส  ยาวชีวํ
สรณียํ  โหติ  ฯ  อิมานิ  โข  ภิกฺขเว  ตีณิ  ภิกฺขุสฺส  ยาวชีวํ  สรณียานิ
ภวนฺตีติ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๐ หน้าที่ ๑๓๔-๑๓๕. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=20&A=2735&w=&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=20&A=2735&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=20&item=451&items=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=20&siri=56              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=20&i=451              อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=15&A=1844              The Pali Atthakatha in Roman :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=15&A=1844              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๐ https://84000.org/tipitaka/read/?index_20 https://84000.org/tipitaka/english/?index_20

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]