ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วไม่แสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค

     [๑๒๒]   จกฺขุํ   น   มญฺเญยฺย   จกฺขุสฺมึ  น  มญฺเญยฺย  จกฺขุโต
น  มญฺเญยฺย  จกฺขุํ  เมติ  น  มญฺเญยฺย  รูเป  น  มญฺเญยฺย จกฺขุวิญฺญาณํ
จกฺขุสมฺผสฺสํ        ยมฺปิทํ        จกฺขุสมฺผสฺสปจฺจยา        อุปฺปชฺชติ
เวทยิตํ   สุขํ   วา   ทุกฺขํ   วา  อทุกฺขมสุขํ  วา  ตมฺปิ  น  มญฺเญยฺย
ตสฺมึปิ   น   มญฺเญยฺย  ตโตปิ  น  มญฺเญยฺย  ตมฺเมติ  น  มญฺเญยฺย  ฯ
ยํ   หิ   ภิกฺขเว   มญฺญติ   ยสฺมึ   มญฺญติ   ยโต   มญฺญติ   ยํ  เมติ
มญฺญติ     ตโต    ตํ    โหติ    อญฺญถา    อญฺญถาภาวี    ภวสตฺโต
โลโก ภวเมว อภินนฺทติ ฯเปฯ
     {๑๒๒.๑}   ชิวฺหํ  น  มญฺเญยฺย  ชิวฺหาย  น  มญฺเญยฺย  ชิวฺหาโต
น  มญฺเญยฺย  ชิวฺหา  เมติ  น  มญฺเญยฺย  รเส น มญฺเญยฺย ชิวฺหาวิญฺญาณํ
ชิวฺหาสมฺผสฺสํ   ยมฺปิทํ   ชิวฺหาสมฺผสฺสปจฺจยา   อุปฺปชฺชติ    เวทยิตํ  สุขํ
วา  ทุกฺขํ  วา  อทุกฺขมสุขํ  วา  ตมฺปิ  น  มญฺเญยฺย  ตสฺมึปิ น มญฺเญยฺย
@เชิงอรรถ:  ม. ยุ. กิญฺจิปิ ฯ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๘๔.

ตโตปิ น มญฺเญยฺย ตมฺเมติ น มญฺเญยฺย ฯ ยํ หิ ภิกฺขเว มญฺญติ ยสฺมึ มญฺญติ ยโต มญฺญติ ยํ เมติ มญฺญติ ตโต ตํ โหติ อญฺญถา อญฺญถาภาวี ภวสตฺโต โลโก ภวเมว อภินนฺทติ ฯเปฯ {๑๒๒.๒} มนํ น มญฺเญยฺย มนสฺมึ น มญฺเญยฺย มนโต น มญฺเญยฺย มโน เมติ น มญฺเญยฺย ธมฺเม น มญฺเญยฺย มโนวิญฺญาณํ มโนสมฺผสฺสํ ยมฺปิทํ มโนสมฺผสฺสปจฺจยา อุปฺปชฺชติ เวทยิตํ สุขํ วา ทุกฺขํ วา อทุกฺขมสุขํ วา ตมฺปิ น มญฺเญยฺย ตสฺมึปิ น มญฺเญยฺย ตโตปิ น มญฺเญยฺย ตมฺเมติ น มญฺเญยฺย ฯ ยํ หิ ภิกฺขเว มญฺญติ ยสฺมึ มญฺญติ ยโต มญฺญติ ยมฺเมติ มญฺญติ ตโต ตํ โหติ อญฺญถา อญฺญถาภาวี ภวสตฺโต โลโก ภวเมว อภินนฺทติ ฯ {๑๒๒.๓} ยาวตา ภิกฺขเว ขนฺธธาตุอายตนา ตมฺปิ น มญฺเญยฺย ตสฺมึปิ น มญฺเญยฺย ตโตปิ น มญฺเญยฺย ตํ เมติ น มญฺเญยฺย ฯ โส เอวํ อมญฺญมาโน น กิญฺจิ โลเก อุปาทิยติ อนุปาทิยํ น ปริตสฺสติ อปริตสฺสํ ปจฺจตฺตญฺเญว ปรินิพฺพายติ ขีณา ชาติ วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ กตํ กรณียํ นาปรํ อิตฺถตฺตายาติ ปชานาตีติ ฯ อฏฺฐมํ ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๘ หน้าที่ ๘๓-๘๔. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=18&A=1653&w=&modeTY=2&pagebreak=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=18&A=1653&modeTY=2&pagebreak=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=18&item=122&items=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=18&siri=71              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=18&i=122              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ https://84000.org/tipitaka/read/?index_18 https://84000.org/tipitaka/english/?index_18

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วไม่แสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]