บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗

นวมํ จนฺทิมสุตฺตํ [๒๔๑] สาวตฺถิยํ วิหรติ ... เตน โข ปน สมเยน จนฺทิมา เทวปุตฺโต ราหุนา อสุรินฺเทน คหิโต โหติ ฯ อถ โข จนฺทิมา เทวปุตฺโต ภควนฺตํ อนุสฺสรมาโน ตายํ เวลายํ อิมํ คาถํ อภาสิ นโม เต พุทฺธวีรตฺถุ วิปฺปมุตฺโตสิ สพฺพธิ สมฺพาธปฏิปนฺโนสฺมิ ตสฺส เม สรณํ ภวาติ ฯ [๒๔๒] อถ โข ภควา จนฺทิมํ เทวปุตฺตํ อารพฺภ ราหุํ อสุรินฺทํ คาถาย อชฺฌภาสิ ตถาคตํ อรหนฺตํ จนฺทิมา สรณํ คโต ราหุ จนฺทํ ปมุญฺจสฺสุ พุทฺธา โลกานุกมฺปกาติ ฯ [๒๔๓] อถ โข ราหุ อสุรินฺโท จนฺทิมํ เทวปุตฺตํ มุญฺจิตฺวา ตรมานรูโป เยน เวปจิตฺติ อสุรินฺโท เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๗๐.

สํวิคฺโค โลมหฏฺฐชาโต เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ ฯ [๒๔๔] เอกมนฺตํ ฐิตํ โข ราหุํ อสุรินฺทํ เวปจิตฺติ อสุรินฺโท คาถาย อชฺฌภาสิ กินฺนุ สนฺตรมาโนว ราหุ จนฺทํ ปมุญฺจสิ สํวิคฺครูโป อาคมฺม กินฺนุ ภีโตว ติฏฺฐสีติ ฯ [๒๔๕] สตฺตธา เม ผเล มุทฺธา ชีวนฺโต น สุขํ ลเภ พุทฺธคาถาภิคีโตมฺหิ ^๑- โน เจ มุญฺเจยฺย จนฺทิมนฺติ ฯ