พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗ สุตฺต. สํ. สคาถวคฺโค

                             นวมํ สุนฺทริกสุตฺตํ
     [๖๕๘]   เอกํ  สมยํ  ภควา  โกสเลสุ  วิหรติ  สุนฺทริกาย  นทิยา
ตีเร   ฯ   เตน   โข   ปน   สมเยน  สุนฺทริกภารทฺวาโช  พฺราหฺมโณ
สุนฺทริกาย   นทิยา   ตีเร   อคฺคึ   ชุหติ   อคฺคิหุตฺตํ  ปริจรติ  ฯ  อถ
โข    สุนฺทริกภารทฺวาโช    พฺราหฺมโณ    อคฺคึ    ชุหิตฺวา   อคฺคิหุตฺตํ
ปริจริตฺวา    อุฏฺฐายาสนา    สมนฺตา    จตุทฺทิสา   อนุวิโลเกสิ   โก
นุ โข อิมํ หพฺยเสสํ ภุญฺเชยฺยาติ ฯ
     [๖๕๙]   อทฺทสา   โข   สุนฺทริกภารทฺวาโช  พฺราหฺมโณ  ภควนฺตํ
อญฺญตรสฺมึ    รุกฺขมูเล    สสีสํ    ปารุตํ   นิสินฺนํ   ทิสฺวาน   วาเมน
หตฺเถน   หพฺยเสสํ   คเหตฺวา   ทกฺขิเณน   หตฺเถน  กมณฺฑลุํ  คเหตฺวา
เยน   ภควา   เตนุปสงฺกมิ   ฯ  อถ  โข  ภควา  สุนฺทริกภารทฺวาชสฺส
พฺราหฺมณสฺส   ปทสทฺเทน   สีสํ   วิวริ  ฯ  อถ  โข  สุนฺทริกภารทฺวาโช
พฺราหฺมโณ   มุณฺโฑ   อยํ   ภวํ   มุณฺฑโก   อยํ   ภวนฺติ   ตโตว  ปุน
นิวตฺติตุกาโม   อโหสิ   ฯ   อถ  โข  สุนฺทริกภารทฺวาชสฺส  พฺราหฺมณสฺส
เอตทโหสิ   มุณฺฑาปิ   หิ   อิเธกจฺเจ   พฺราหฺมณา   ภวนฺติ   ยนฺนูนาหํ
ตํ   อุปสงฺกมิตฺวา   ชาตึ  ปุจฺเฉยฺยนฺติ  ฯ  อถ  โข  สุนฺทริกภารทฺวาโช
พฺราหฺมโณ    เยน    ภควา    เตนุปสงฺกมิ    อุปสงฺกมิตฺวา   ภควนฺตํ
เอตทโวจ กึชจฺโจ ภวนฺติ ฯ
     [๖๖๐]   มา ชาตึ ปุจฺฉ จรณญฺจ ปุจฺฉ
                กฏฺฐา หเว ชายติ ชาตเวโท
                นีจากุลีโนปิ มุนิ ธิติมา
                อาชานีโย โหติ หิรินิเสโธ
                สจฺเจน ทนฺโต ทมสา อุเปโต
                เวทนฺตคู วุสิตพฺรหฺมจริโย
                ยญฺญูปนีโต ตมุปวฺหเยถ
                กาเลน โส ชุหติ ทกฺขิเณยฺเยติ ฯ
     [๖๖๑]   อทฺธา สุยิฏฺฐํ สุหุตํ มมยิทํ
                ยํ ตาทิสํ เวทคุมทฺทสามิ
                ตุมฺหาทิสานํ หิ อทสฺสเนน
                อญฺโญ ชโน ภุญฺชติ หพฺยเสสนฺติ ฯ
ภุญฺชตุ ภวํ โคตโม พฺราหฺมโณ ภวนฺติ ฯ
     [๖๖๒]   คาถาภิคีตํ เม อโภชเนยฺยํ
                สมฺปสฺสตํ พฺราหฺมณ เนส ธมฺโม
                คาถาภิคีตํ ปนุทนฺติ พุทฺธา
                ธมฺเม สติ พฺราหฺมณ วุตฺติ เรสา
                อญฺเญน จ เกวลินํ มเหสึ
                ขีณาสวํ กุกฺกุจฺจวูปสนฺตํ
                อนฺเนน ปาเนน อุปฏฺฐหสฺสุ
                เขตฺตญฺหิ ตํ ปุญฺญเปกฺขสฺส โหตีติ ฯ
     [๖๖๓]   อถ  กสฺส  จาหํ  โภ  โคตม  อิมํ  หพฺยเสสํ  ทมฺมีติ  ฯ
น  ขฺวาหนฺตํ  พฺราหฺมณ  ปสฺสามิ  สเทวเก  โลเก  สมารเก  สพฺรหฺมเก
สสฺสมณพฺราหฺมณิยา    ปชาย    สเทวมนุสฺสาย    ยสฺเสโส   หพฺยเสโส
ภุตฺโต     สมฺมาปริณามํ     คจฺเฉยฺย    อญฺญตฺร    ตถาคตสฺส    วา
ตถาคตสาวกสฺส   วา   เตนหิ   ตฺวํ  พฺราหฺมณ  ตํ  หพฺยเสสํ  อปหริเต
วา ฉฑฺเฑหิ อปฺปาณเก วา อุทเก โอปิลาเปหีติ ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๒๔๕-๒๔๗.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=15&item=658&items=6
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=15&item=658&items=6&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=15&item=658&items=6
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=15&item=658&items=6
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=658
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕
https://84000.org/tipitaka/read/?index_15
https://84000.org/tipitaka/english/?index_15