ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับภาษาไทย   บาลีอักษรไทย   บาลีอักษรโรมัน 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๔ สุตฺต. ม. มูลปณฺณาสกํ
     [๒๘๐]   ภควา    เอตทโวจ    เสยฺยถาปิ   ภิกฺขเว   ปุริโส
อทฺธานมคฺคปฏิปนฺโน    โส    ปสฺเสยฺย   มหนฺตํ   อุทกณฺณวํ   โอริมตีรํ
สาสงฺกํ   สปฺปฏิภยํ   ปาริมตีรํ   เขมํ   อปฺปฏิภยํ   น   จาสฺส  นาวา
สนฺตารณี   อุตฺตรเสตุ   วา   อปารา   ปารํ  คมนาย  ตสฺส  เอวมสฺส
อยํ   โข   มหา   อุทกณฺณโว   โอริมตีรํ  สาสงฺกํ  สปฺปฏิภยํ  ปาริมตีรํ
เขมํ   อปฺปฏิภยํ   นตฺถิ  จ  นาวา  สนฺตารณี  อุตฺตรเสตุ  วา  อปารา
ปารํ    คมนาย    ยนฺนูนาหํ   ติณกฏฺฐสาขาปลาสํ   สงฺกฑฺฒิตฺวา   กุลฺลํ
พนฺธิตฺวา   ตํ   กุลฺลํ   นิสฺสาย   หตฺเถหิ  จ  ปาเทหิ  จ  วายมมาโน
โสตฺถินา ปารํ อุตฺตเรยฺยนฺติ ฯ
     {๒๘๐.๑}   อถ   โข   โส  ภิกฺขเว  ปุริโส  ติณกฏฺฐสาขาปลาสํ
สงฺกฑฺฒิตฺวา   กุลฺลํ   พนฺธิตฺวา  ตํ  กุลฺลํ  นิสฺสาย  หตฺเถหิ  จ  ปาเทหิ
จ  วายมมาโน  โสตฺถินา  ปารํ  อุตฺตเรยฺย  ตสฺส  [๑]- อุตฺติณฺณสฺส ๒-
ปารคตสฺส   เอวมสฺส   พหุกาโร   โข  เม  อยํ  กุลฺโล  อิมาหํ  กุลฺลํ
นิสฺสาย   หตฺเถหิ   จ   ปาเทหิ   จ   วายมมาโน   โสตฺถินา   ปารํ
อุตฺติณฺโณ   ยนฺนูนาหํ    อิมํ   กุลฺลํ   สีเส   ๓-   วา   อาโรเปตฺวา
@เชิงอรรถ:  ม. ปุริสสฺส ฯ  ยุ. ติณฺณสฺส ฯ  ม. ถเล วา อุสฺสาเทตฺวา อุทเก วา
@โอปิลาเปตฺวา ฯ
ขนฺเธ  วา  ปจฺจาโรเปตฺวา  เยนกามํ  ปกฺกเมยฺยนฺติ  ฯ  ตํ  กึ  มญฺญถ
ภิกฺขเว   อปิ   นุ   โส   ปุริโส   เอวํการี   ตสฺมึ  กุลฺเล  กิจฺจการี
อสฺสาติ   ฯ   โน  เหตํ  ภนฺเต  ฯ  กถํการี  จ  โส  ภิกฺขเว  ปุริโส
ตสฺมึ   กุลฺเล  กิจฺจการี  อสฺส  ฯ  อิธ  ภิกฺขเว  ตสฺส  ปุริสสฺส  [๑]-
ปารคตสฺส   เอวมสฺส   พหุกาโร   โข  เม  อยํ  กุลฺโล  อิมาหํ  กุลฺลํ
นิสฺสาย   หตฺเถหิ   จ   ปาเทหิ   จ   วายมมาโน   โสตฺถินา   ปารํ
อุตฺติณฺโณ   ยนฺนูนาหํ   อิมํ  กุลฺลํ  ถเล  วา  อุสฺสาเปตฺวา  ๒-  อุทเก
วา   โอปิลาเปตฺวา   เยนกามํ   ปกฺกเมยฺยนฺติ  ฯ  เอวํการี  โข  โส
ภิกฺขเว   ปุริโส   ตสฺมึ   กุลฺเล   กิจฺจการี   อสฺส  ฯ  เอวเมว  โข
ภิกฺขเว    กุลฺลูปโม    มยา    ธมฺโม   เทสิโต   นิตฺถรณตฺถาย   โน
คหณตฺถาย    กุลฺลูปมํ    โว   ภิกฺขเว   ธมฺมํ   เทสิตํ   อาชานนฺเตหิ
ธมฺมาปิ โว ปหาตพฺพา ปเคว อธมฺมา ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๒๗๐-๒๗๑. https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=12&item=280&items=1&mode=bracket              อ่านโดยใช้เนื้อความเป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=12&item=280&items=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=12&item=280&items=1&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=12&item=280&items=1&mode=bracket              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=280              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๒ https://84000.org/tipitaka/read/?index_12 https://84000.org/tipitaka/english/?index_12

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]