พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๔ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๑

๑๐. สปริวารฉัตตทายกเถราปทาน
ประวัติในอดีตชาติของพระสปริวารฉัตตทายกเถระ
             (พระสปริวารฉัตตทายกเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า)
             [๘๒]            พระพุทธเจ้าพระนามว่าปทุมุตตระ ผู้ทรงรู้แจ้งโลก
                      ผู้สมควรรับเครื่องบูชา
                      ทรงโปรยฝนคือธรรมให้ตกอยู่ เหมือนน้ำฝนในอากาศ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๔๙๕}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๓๓. อุมาปุปผิยวรรค]
                                                                 ๑๐. สปริวารฉัตตทายกเถราปทาน
             [๘๓]            ข้าพเจ้าได้เห็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้นทรงแสดงอมตบทอยู่
                      จึงทำจิตของตนให้เลื่อมใสแล้วได้กลับไปยังเรือนของตน
             [๘๔]            ข้าพเจ้าถือฉัตรที่ประดับแล้ว
                      เข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเป็นนรชนผู้สูงสุด
                      ข้าพเจ้ามีจิตร่าเริงเบิกบาน ได้โยนฉัตรขึ้นไปในอากาศ
             [๘๕]            สาวกผู้ล้ำเลิศ ฝึกตนดุจยานที่ควบคุมดีแล้ว
                      เข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      กั้นฉัตรไว้เหนือเศียรเกล้า
             [๘๖]            พระพุทธเจ้าผู้อนุเคราะห์ ประกอบด้วยพระกรุณา
                      ทรงเป็นผู้นำชั้นเลิศของโลก
                      ประทับนั่งในท่ามกลางหมู่ภิกษุแล้ว
                      ได้ตรัสพระคาถาเหล่านี้ว่า
             [๘๗]            ผู้ใดถวายฉัตรที่ประดับแล้วเป็นที่รื่นรมย์ใจนี้
                      ด้วยจิตที่เลื่อมใสนั้น
                      ผู้นั้นจะไม่ไปเกิดยังทุคติเลย
             [๘๘]            จักได้ครองเทวสมบัติในหมู่เทวดาตลอด ๗ ชาติ
                      และจักได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๓๒ ชาติ
             [๘๙]            ต่อจากนี้ไปอีก ๑๐๐,๐๐๐ กัป
                      พระศาสดาพระนามว่าโคดม ตามพระโคตร
                      จักทรงสมภพในราชสกุลโอกกากราช จักอุบัติขึ้นในโลก
             [๙๐]            ผู้นั้นจักเป็นธรรมทายาทของพระศาสดา
                      พระองค์เป็นโอรสที่ธรรมเนรมิต
                      จักกำหนดรู้อาสวะทั้งปวง เป็นผู้ไม่มีอาสวะแล้วนิพพาน
             [๙๑]            ข้าพเจ้าทราบพระพุทธดำรัสที่ทรงเปล่งออกมา
                      เป็นอาสภิวาจาแล้วก็มีจิตเลื่อมใส มีใจยินดี
                      จึงเกิดความร่าเริงอย่างยิ่ง
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๔๙๖}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๓๓. อุมาปุปผิยวรรค]
                                                                 ๑๐. สปริวารฉัตตทายกเถราปทาน
             [๙๒]            ข้าพเจ้าละกำเนิดมนุษย์แล้วได้ไปเกิดในกำเนิดเทวดา
                      วิมานของข้าพเจ้าสวยงาม สูงตระหง่าน เป็นที่รื่นรมย์ใจ
             [๙๓]            เมื่อข้าพเจ้าออกจากวิมาน
                      เทวดาทั้งหลายย่อมกั้นฉัตรขาวให้
                      ข้าพเจ้ากลับได้ความทรงจำในครั้งนั้น
                      นี้เป็นผลแห่งบุพกรรม
             [๙๔]            ข้าพเจ้าจุติจากเทวโลกแล้ว ได้มาเกิดเป็นมนุษย์
                      ในกัปที่ ๑๐๗ นับจากกัปนี้ไป
                      ข้าพเจ้าได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๓๖ ชาติ
             [๙๕]            จุติจากกายนั้นแล้วได้ไปสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์
                      ท่องเที่ยวไปโดยลำดับแล้ว ได้มาเกิดเป็นมนุษย์อีก
             [๙๖]            ชนทั้งหลายได้กั้นฉัตรขาวให้ข้าพเจ้า
                      ผู้ลงมาปฏิสนธิในครรภ์มารดา
                      ข้าพเจ้ามีอายุ ๗ ขวบ ก็ได้ออกบวชเป็นบรรพชิต
             [๙๗]            พราหมณ์มีนามว่าสุนันทะ จบมนตร์
                      เขาได้ถือฉัตรมีสีดังแก้วผลึกมาถวายพระอัครสาวก
             [๙๘]            พระสารีบุตรผู้มีความเพียรมาก
                      ผู้มีวาจาน่าบูชา อนุโมทนาแล้ว
                      ข้าพเจ้าฟังอนุโมทนาของท่านแล้ว ระลึกถึงบุพกรรมได้
             [๙๙]            จึงประนมมือ ทำจิตของตนให้เลื่อมใส
                      ระลึกถึงกรรมเก่าแล้วได้บรรลุอรหัตตผล
             [๑๐๐]         ลุกจากอาสนะนั้นแล้วประนมมือไว้เหนือเศียรเกล้า
                      ถวายอภิวาทพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว เปล่งวาจานี้ว่า
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๔๙๗}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๓๓. อุมาปุปผิยวรรค]
                                                                 ๑๐. สปริวารฉัตตทายกเถราปทาน
             [๑๐๑]         ในกัปที่ ๑๐๐,๐๐๐ นับจากกัปนี้ไป
                      พระพุทธเจ้าผู้ยอดเยี่ยมในโลกพระนามว่าปทุมุตตระ
                      ผู้ทรงรู้แจ้งโลก ผู้สมควรรับเครื่องบูชา
             [๑๐๒]         ข้าพเจ้าถวายไตรจีวรที่สวยงามตกแต่งดีแล้วแด่พระองค์
                      พระสยัมภูพุทธเจ้า ผู้เป็นบุคคลผู้เลิศ
                      ทรงรับด้วยพระหัตถ์ทั้ง ๒
             [๑๐๓]         ช่างน่าอัศจรรย์ พระพุทธเจ้า
                      ช่างน่าอัศจรรย์ พระธรรม
                      ช่างน่าอัศจรรย์ การที่ข้าพเจ้าได้มาประจวบกับพระศาสดา
                      ด้วยผลแห่งการถวายฉัตรคันหนึ่ง
                      ข้าพเจ้าจึงไม่เข้าถึงทุคติเลย
             [๑๐๔]         กิเลสทั้งหลายข้าพเจ้าก็เผาได้แล้ว
                      ภพทั้งปวงข้าพเจ้าก็ถอนได้แล้ว
                      ข้าพเจ้ากำหนดรู้อาสวะทั้งปวงได้แล้ว
             [๑๐๕]         คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘
                      และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว
                      คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล
             ได้ทราบว่า ท่านพระสปริวารฉัตตทายกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้
สปริวารฉัตตทายกเถราปทานที่ ๑๐ จบ
อุมาปุปผิยวรรคที่ ๓๓ จบบริบูรณ์
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๔๙๘}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๓๓. อุมาปุปผิยวรรค]
                                                                 รวมอปทานที่มีในวรรค
รวมอปทานที่มีในวรรคนี้ คือ
                      ๑. อุมาปุปผิยเถราปทาน         	๒. ปุฬินปูชกเถราปทาน
                      ๓. หาสชนกเถราปทาน          	๔. ยัญญสามิกเถราปทาน
                      ๕. นิมิตตสัญญกเถราปทาน    	๖. อันนสังสาวกเถราปทาน
                      ๗. นิคคุณฑิปุปผิยเถราปทาน  	๘. สุมนาเวฬิยเถราปทาน
                      ๙. ปุปผฉัตติยเถราปทาน        	๑๐. สปริวารฉัตตทายกเถราปทาน
             มีคาถา ๑๐๗ คาถา
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๔๙๙}


                  เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๓๒ หน้าที่ ๔๙๕-๔๙๙.
http://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=32&siri=332
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
                  อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=32&A=6804&Z=6856
                  ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=32&i=332
             พระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=32&item=332&items=1
             The Pali Tipitaka in Roman :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=32&item=332&items=1
                  สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu32
             อ่านเทียบฉบับแปลอังกฤษ Compare with English Translation :-
https://suttacentral.net/tha-ap332/en/walters