มจร. ๙. อัฏฐานชาดก : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗

๙. อัฏฐานชาดก (๔๒๕) ว่าด้วยสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ (มหาธนฤๅษีกล่าวกับหญิงโสเภณีว่า) [๗๗] เมื่อใดแม่น้ำคงคาดารดาษด้วยดอกโกมุทสงบนิ่ง นกดุเหว่ามีขนสีขาวเหมือนสังข์และต้นหว้าออกผลเป็นผลตาล เมื่อนั้นเราพึงไปด้วยกันได้แน่ [๗๘] เมื่อใดผ้าห่มผืนใหญ่ ๓ ชนิดทอด้วยขนเต่า ใช้ห่มกันหนาวได้ เมื่อนั้นเรากับเธอพึงเกี่ยวข้องกันได้แน่ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๙๗}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๘. อัฏฐกนิบาต]

กัจจานิวรรค ๙. อัฏฐานชาดก (๔๒๕)

[๗๙] เมื่อใดป้อมถูกสร้างขึ้นอย่างดีด้วยขายุง มั่นคงและไม่หวั่นไหว เมื่อนั้นเรากับเธอพึงเกี่ยวข้องกันได้แน่ [๘๐] เมื่อใดบันไดถูกสร้างขึ้นอย่างดีด้วยเขากระต่าย เพื่อประโยชน์แก่การขึ้นสวรรค์ได้ เมื่อนั้นเรากับเธอพึงอยู่ร่วมกันได้แน่ [๘๑] เมื่อใดหนูทั้งหลายไต่บันไดไปกัดกินดวงจันทร์ และขับไล่ราหูไปได้ เมื่อนั้นเรากับเธอพึงเกี่ยวข้องกันได้แน่ [๘๒] เมื่อใดแมลงวันทั้งหลายพากันบินเที่ยวไปเป็นฝูง ดื่มเหล้าหมดไหแล้ว อยู่ในถ่านเพลิงได้ เมื่อนั้นเรากับเธอพึงเกี่ยวข้องกันได้แน่ [๘๓] เมื่อใดลามีริมฝีปากเหมือนผลตำลึงสุก มีใบหน้างาม ฉลาดในการฟ้อนรำขับร้อง เมื่อนั้นเรากับเธอพึงเกี่ยวข้องกันได้แน่ [๘๔] เมื่อใดกาและนกเค้าอยู่ในที่ลับปรึกษาปรองดองกันได้ เมื่อนั้นเรากับเธอพึงเกี่ยวข้องกันได้แน่ [๘๕] เมื่อใดเอาใบบัวอ่อนที่แตกจากเหง้า มาทำร่มให้แข็งแรงเพื่อกันฝน เมื่อนั้นเรากับเธอพึงเกี่ยวข้องกันได้แน่ [๘๖] เมื่อใดนกน้อยใช้จะงอยปากคาบภูเขาคันธมาทน์บินไปได้ เมื่อนั้นเรากับเธอพึงเกี่ยวข้องกันได้แน่ [๘๗] เมื่อใดเด็กน้อยยกเรือเดินทะเล พร้อมทั้งเครื่องยนต์และใบเรือไปได้ เมื่อนั้นเรากับเธอพึงเกี่ยวข้องกันได้แน่ อัฏฐานชาดกที่ ๙ จบ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๙๘}