มจร. ๘. อาทิตตชาดก : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗

๘. อาทิตตชาดก (๔๒๔) ว่าด้วยสิ่งของในเรือนที่ถูกไฟไหม้ (พระปัจเจกพุทธเจ้ากล่าวอนุโมทนาแด่พระราชาและพระเทวีว่า) [๖๙] เมื่อเรือนถูกไฟไหม้ ภาชนะใดที่นำออกได้ ภาชนะนั้นก็เป็นประโยชน์แก่เขา ส่วนภาชนะที่ถูกไฟไหม้ในเรือนนั้นก็ไม่เป็นประโยชน์เลย [๗๐] สัตวโลกถูกชราและมรณะแผดเผาอยู่อย่างนี้ ทรัพย์ที่มหาบพิตรทรงนำออกให้ทานเป็นอันทรงนำออกดีแล้ว (พระปัจเจกพุทธเจ้าที่เหลืออีก ๖ องค์ กล่าวอนุโมทนาว่า) [๗๑] ชนใดให้ทานแก่ท่านผู้ได้ธรรม บรรลุธรรมด้วยความขยันหมั่นเพียร ชนนั้นย่อมพ้นจากนรกเวตรณีของพญายม แล้วเข้าถึงทิพยสถาน [๗๒] ทานและการรบ นักปราชญ์กล่าวว่า เสมอกัน คือ คนแม้มีจำนวนน้อยก็ย่อมชนะคนจำนวนมากได้ ถึงทรัพย์มีจำนวนน้อย หากมีศรัทธาก็ให้ทานได้ เพราะทรัพย์มีจำนวนน้อยนั่นแหละ เขาย่อมมีความสุขในโลกหน้า {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๙๖}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๘. อัฏฐกนิบาต]

กัจจานิวรรค ๙. อัฏฐานชาดก (๔๒๕)

[๗๓] พระสุคตทรงสรรเสริญการเลือกให้ ท่านเหล่าใดควรแก่ทักษิณามีอยู่ในมนุษยโลกนี้ ทานที่บุคคลถวายในท่านเหล่านี้ย่อมมีผลมาก เหมือนพืชที่หว่านลงในนาที่ดี [๗๔] ผู้ใดไม่เที่ยวเบียดเบียนหมู่สัตว์ ไม่ทำความชั่ว เพราะกลัวคนอื่นติเตียน บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญผู้นั้นซึ่งกลัวการถูกติเตียน ไม่สรรเสริญผู้กล้าในการถูกติเตียน เพราะกลัวต่อการถูกติเตียน สัตบุรุษทั้งหลายจึงไม่ทำความชั่ว [๗๕] บุคคลเกิดเป็นกษัตริย์ด้วยพรหมจรรย์ชั้นต่ำ เกิดเป็นเทวดาด้วยพรหมจรรย์ชั้นกลาง และย่อมบริสุทธิ์ด้วยพรหมจรรย์ชั้นสูงสุด [๗๖] ทานท่านสรรเสริญไว้หลายประการก็จริง แต่ธรรมเท่านั้นประเสริฐกว่าทาน เพราะแต่ก่อนมา สัตบุรุษทั้งหลายผู้มีปัญญาเท่านั้น ได้บรรลุนิพพาน อาทิตตชาดกที่ ๘ จบ