มจร. ๑๑. ปรันตปชาดก : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗

๑๑. ปรันตปชาดก (๔๑๖) ว่าด้วยปรันตปะมหาดเล็ก (มหาดเล็กชื่อปรันตปะกราบทูลพระราชเทวีว่า) [๑๕๔] บาปคงจะมาถึงข้าพระองค์ ภัยคงจะมาถึงข้าพระองค์ เพราะในคราวนั้น คนหรือสัตว์ได้ทำกิ่งไม้ให้ไหว {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๘๒}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๗. สัตตกนิบาต]

๒. คันธารวรรค ๑๑. ปรันตปชาดก (๔๑๖)

(ปุโรหิตคิดถึงภรรยา จึงบ่นเพ้อว่า) [๑๕๕] ความกระสันของข้าพเจ้ากับหญิงผู้หวาดกลัวซึ่งอยู่ไม่ไกล จักทำให้ข้าพเจ้าผอมเหลืองแน่ เหมือนกิ่งไม้ทำให้เจ้าปรันตปะผอมเหลือง [๑๕๖] แม่กานดาผู้มีความงามหาที่ติมิได้ อยู่ในบ้านก็ยังจักทำให้ข้าพเจ้าเศร้าโศก จักกระทำให้ข้าพเจ้าผอมเหลือง เหมือนกิ่งไม้ทำให้เจ้าปรันตปะผอมเหลือง [๑๕๗] หางตาที่หยาดเยิ้มซึ่งเจ้าหล่อนชำเลืองมา การยิ้มและการเจรจา จักกระทำให้ข้าพเจ้าผอมเหลือง เหมือนกิ่งไม้ทำให้เจ้าปรันตปะผอมเหลือง (ปรันตปะกล่าวกับพระกุมารว่า) [๑๕๘] เสียงนั้นได้มาแน่แล้ว เสียงนั้นได้บอกแก่ท่านแน่แล้ว ผู้ที่สั่นกิ่งไม้นั้นได้บอกเหตุนั้นแน่ [๑๕๙] สิ่งที่เราผู้เป็นคนโง่คิดแล้วว่า ก็ในคราวนั้น คนหรือสัตว์ได้ทำกิ่งไม้ให้ไหว สิ่งนี้แลได้มาถึงแล้ว (พระกุมารตรัสว่า) [๑๖๐] เจ้าได้สำนึกแล้วซิว่า ตามที่เจ้าได้ฆ่าพ่อของเรา เอากิ่งไม้ปิดไว้คอยระแวงอยู่ว่า ภัยจักมาถึงตัวเรา ปรันตปชาดกที่ ๑๑ จบ คันธารวรรคที่ ๒ จบ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๘๓}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๗. สัตตกนิบาต]

๒. คันธารวรรค รวมวรรคที่มีในนิบาตนี้

รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ ๑. คันธารชาดก ๒. มหากปิชาดก ๓. กุมภการชาดก ๔. ทัฬหธัมมชาดก ๕. โสมทัตตชาดก ๖. สุสีมชาดก ๗. โกฏสิมพลิชาดก ๘. ธูมการิชาดก ๙. ชาครชาดก ๑๐. กุมมาสปิณฑิชาดก ๑๑. ปรันตปชาดก รวมวรรคที่มีในนิบาตนี้ คือ ๑. กุกกุวรรค ๒. คันธารวรรค สัตตกนิบาต จบ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๘๔}