พระไตรปิฎกเล่มที่ ๕ พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๕
มหาวรรค ภาค ๒

เวรุปสมคาถา
             [๒๔๗] 	ภิกษุมีเสียงดังเป็นเสียงเดียวกัน จะได้สำคัญตัวว่า
             เป็นพาล ไม่มีเลยสักรูปเดียว ยิ่งเมื่อสงฆ์แตกกัน ก็ไม่ได้
             สำคัญเหตุอื่น ภิกษุทั้งหลายลืมสติ สำคัญตัวว่าเป็นบัณฑิต
             ช่างพูด เจ้าคารม พูดไปตามที่ตนปรารถนา จะยื่นปากพูด
             ไม่รู้สึกว่าความทะเลาะเป็นเหตุชักพาไป
---------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๒๖๓.
                          ก็คนเหล่าใดจองเวรไว้ว่า คนโน้นด่าเรา ตีเรา ชนะเรา
             ได้ลักสิ่งของของเราไป เวรของคนเหล่านั้นย่อมไม่สงบ
             ส่วนคนเหล่าใดไม่จองเวรไว้ว่า คนโน้นด่าเรา ตีเรา ชนะเรา
             ได้ลักสิ่งของของเราไป เวรของคนเหล่านั้นย่อมสงบ
                          แต่ไหนแต่ไรมา เวรทั้งหลายในโลกนี้ย่อมไม่ระงับ
             เพราะเวรเลย แต่ย่อมระงับ เพราะไม่จองเวร ธรรมนี้
             เป็นของเก่า
                          ก็คนเหล่าอื่นไม่รู้สึกว่า พวกเรากำลังยับเยิน ณ ท่าม
             กลางสงฆ์นี้ ส่วนคนเหล่าใดในท่ามกลางสงฆ์นั้น รู้สึก
             เพราะความรู้สึกของคนเหล่านั้น ความหมายมั่นย่อมระงับ
                          คนเหล่าใดบั่นกระดูก ผลาญชีวิต ลักทรัพย์ คือ โค
             และม้า คนเหล่านั้นถึงช่วงชิงแว่นแคว้นกัน ก็ยังคบหา
             สมาคมกันได้ เหตุไฉนพวกเธอจึงคบหาสมาคมกันไม่ได้เล่า
                          ถ้าบุคคลพึงได้สหายมีปัญญา เที่ยวไปด้วยกัน เป็น-
             *นักปราชญ์คอยช่วยเหลือกัน เขาครอบงำอันตรายทั้งปวง
             เสียได้ พึงพอใจ มีสติเที่ยวไปกับสหายนั้น ถ้าไม่ได้
             สหายมีปัญญา เที่ยวไปด้วยกัน เป็นนักปราชญ์คอยช่วย
             เหลือกัน พึงเที่ยวไปคนเดียว ดุจพระราชาทรงสละแว่น-
             *แคว้น คือราชอาณาจักร และดุจช้างมาตังคะ ละฝูงเที่ยวไป
             ในป่า ฉะนั้น การเที่ยวไปคนเดียวดีกว่า เพราะคุณเครื่อง
             เป็นสหายไม่มีในคนพาล พึงเที่ยวไปคนเดียว และไม่พึง
             ทำบาป ดุจช้างมาตังคะ มีความขวนขวายน้อย เที่ยวไป
             ในป่าแต่ลำพัง ฉะนั้น.

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๕ บรรทัดที่ ๖๓๖๔-๖๓๙๒ หน้าที่ ๒๖๒-๒๖๓.
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=5&A=6364&Z=6392&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=5&item=247&items=1&pagebreak=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=5&item=247&items=1&pagebreak=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=5&item=247&items=1&pagebreak=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=5&item=247&items=1&pagebreak=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=5&i=247
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๕
http://84000.org/tipitaka/read/?index_5