พระไตรปิฎกเล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๔
มหาวรรค ภาค ๑

             [๒๑๕] ก็โดยสมัยนั้นแล  เมื่อภิกษุทั้งหลายจำพรรษาในอาวาสแห่งหนึ่ง ชาวบ้าน
อพยพไปเพราะพวกโจรภัย.  ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค.  พระผู้มีพระภาค
รับสั่งว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ไปตามชาวบ้าน.  ชาวบ้านแยกกันเป็นสองพวก.
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค.  พระผู้มีพระภาครับสั่งว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เราอนุญาตให้ไปตามชาวบ้านที่มากกว่า.  ชาวบ้านที่มากกว่าเป็นผู้ไม่มีศรัทธา  ไม่เลื่อมใส.
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระพุทธเจ้า.  พระผู้มีพระภาครับสั่งว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เราอนุญาตให้ไปตามชาวบ้านที่มีศรัทธาเลื่อมใส.

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๔ บรรทัดที่ ๕๙๙๙-๖๐๐๕ หน้าที่ ๒๔๕.
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=4&A=5999&Z=6005&pagebreak=0
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=4&item=215&items=1&mode=bracket
             อ่านโดยใช้เนื้อความเป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=4&item=215&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=4&item=215&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=4&item=215&items=1&mode=bracket
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=4&i=215
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๔
http://84000.org/tipitaka/read/?index_4