พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๐
สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค

             [๓๖๐] 	สาวกของพระพุทธเจ้ามีจิตมั่นคงดีแล้ว มีสัมปชัญญะ มี
                          สติ ย่อมรู้ชัดซึ่งเวทนาและเหตุเกิดแห่งเวทนาทั้งหลาย อนึ่ง
                          เวทนาเหล่านี้จะดับไปในที่ใด ย่อมรู้ชัดซึ่งที่นั้น (คือ
                          นิพพาน) และทางดำเนินให้ถึงความสิ้นไปแห่งเวทนาเหล่า
                          นั้น เพราะสิ้นเวทนา ภิกษุเป็นผู้หมดความหิว ปรินิพพาน
                          แล้ว ฯ
จบสูตรที่ ๑

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ บรรทัดที่ ๕๔๙๘-๕๕๐๔ หน้าที่ ๒๓๗.
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=18&A=5498&Z=5504&pagebreak=0
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=18&item=360&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=18&item=360&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=18&item=360&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=18&item=360&items=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=18&i=360
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘
http://84000.org/tipitaka/read/?index_18