พระไตรปิฎกเล่มที่ ๗  พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๗
จุลวรรค ภาค ๒

ภิกษุผู้ควรได้รับสมมติเป็นผู้ให้ถือเสนาสนะ
             [๒๗๗] ครั้งนั้น ภิกษุทั้งหลายหารือกันว่า ใครพึงให้ถือเสนาสนะ
แล้วกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค ... ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาต
ให้สมมติภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เป็นผู้ให้ถือเสนาสนะ คือ:-
             ๑. ไม่ถึงความลำเอียงเพราะความชอบพอ
             ๒. ไม่ถึงความลำเอียงเพราะความเกลียดชัง
             ๓. ไม่ถึงความลำเอียงเพราะความงมงาย
             ๔. ไม่ถึงความลำเอียงเพราะความกลัว และ
             ๕. รู้เสนาสนะที่ให้ถือแล้วและยังไม่ให้ถือ ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๗ บรรทัดที่ ๒๔๑๔-๒๔๒๒ หน้าที่ ๑๐๐.
https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=7&A=2414&Z=2422&pagebreak=0
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=7&item=277&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=7&item=277&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรไทย :-
https://84000.org/tipitaka/pali/pali_item.php?book=7&item=277&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=7&item=277&items=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=7&i=277
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๗
https://84000.org/tipitaka/read/?index_7
https://84000.org/tipitaka/english/?index_7