อรรถกถาเล่มที่ ๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
ที.อ. (สุมงฺคล.๓)
หน้าที่ ๒๕๓.

พุทฺธพลํ ทีเปตฺวา อปฺปฏิวตฺติยํ สีหนาทํ นทติ. สาวกภาสิโตติ วุตฺเต
โอกปฺปนา น โหติ, ชินภาสิโตติ วุตฺเต โหติ, ตสฺมา ชินภาสิตํ กตฺวา
เทวมนุสฺสานํ โอกปฺปนํ อิมสฺมึ สุตฺตนฺเต อุปฺปาเทสฺสามี"ติ. ตโต วุฏฺฐาย
สาธุการํ อทาสิ. เตน วุตฺตํ "อถโข ภควา วุฏฺฐหิตฺวา อายสฺมนฺตํ สาริปุตฺตํ
อามนฺเตสิ, สาธุ สาธุ สาริปุตฺต, สาธุ โข ตฺวํ สาริปุตฺต ภิกฺขูนํ สงฺคีติปริยายํ
อภาสี"ติ.
      ตตฺถ สงฺคีติปริยายนฺติ สามคฺคิยา การณํ. อิทํ วุตฺตํ โหติ "สาธุ
โข ตฺวํ สาริปุตฺต มม สพฺพญฺญุตญาเณน สํสนฺทิตฺวา ภิกฺขูนํ สามคฺคีรสํ ๑-
อภาสี"ติ. สมนุญฺโญ สตฺถา อโหสีติ อนุโมทเนน สมนุญฺโญ อโหสิ.
เอตฺตเกน อยํ สุตฺตนฺโต ชินภาสิโต นาม ชาโต. เทสนาปริโยสาเน อิมํ
สุตฺตนฺตํ มนสิกโรนฺตา เต ภิกฺขู อรหตฺตํ ปาปุณึสูติ.
                  อิติ สุมงฺคลวิลาสินิยา ทีฆนิกายฏฺฐกถาย
                       สงฺคีติสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                        -----------------
                            ทสุตฺตรสุตฺต
      [๓๕๐] เอวมฺเม สุตนฺติ ทสุตฺตรสุตฺตํ. ตตฺรายํ อนุปุพฺพปทวณฺณนา:-
อาวุโส ภิกฺขเวติ สาวกานํ อาลปนเมตํ. พุทฺธา หิ ปริสํ อามนฺตยมานา
ภิกฺขเวติ วทนฺติ. สาวกา สตฺถารํ อุจฺจฏฺฐาเน ฐเปสฺสามาติ สตฺถุอาลปเนน
อนาลปิตฺวา อาวุโสติ อาลปนฺติ. เต ภิกฺขูติ เต ธมฺมเสนาปตึ ปริวาเรตฺวา
นิสินฺนา ภิกฺขู. เก ปน เต ภิกฺขูติ. อนิพทฺธวาสา ทิสาคมนียา ภิกฺขู.
พุทฺธกาเล หิ ๒- เทฺว วาเร ภิกฺขู สนฺนิปตนฺติ อุปกฏฺเฐ วสฺสูปนายิกกาเล จ
ปวารณกาเล จาติ. ๓- อุปกฏฺฐาย วสฺสูปนายิกาย ทสปิ วีสติปิ ตึสํปิ จตฺตาลีสํปิ
ปญฺญาสํปิ ๔- ภิกฺขู วคฺควคฺคา หุตฺวา ๕- กมฺมฏฺฐานตฺถาย อาคจฺฉนฺติ. ภควา เตหิ
@เชิงอรรถ: ๑ สี. สามคฺคิการณํ  ๒ ฉ.ม. หิ สทฺโท น ทิสฺสติ  ๓ ฉ.ม. อิติ สทฺโท น ทิสฺสติ
@๔ ฉ.ม. ตึสมฺปิ จตฺตาลีสมฺปิ ปญฺญาสมฺปิ          ๕ ฉ.ม. หุตฺวา น ทิสฺสติ.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๖ หน้าที่ ๒๕๓.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=6&page=253&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=6&A=6405&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=6&A=6405&modeTY=2&pagebreak=1#p253