บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๗๐.
อาปุจฺฉกา จ ปริเยสนฺตาปิ อทิสฺวา สพฺเพ อาปุจฺฉิตา อมฺเหหีติ สญฺญิโน โหนฺติ ปพฺพชฺชา นาม ลหุกํ กมฺมํ ตสฺมา ปพฺพชิโต สุปพฺพชิโตว ปพฺพาเชนฺตสฺสาปิ อนาปตฺติ ฯ สเจ ปน วิหาโร มหา โหติ อเนกภิกฺขุสหสฺสาวาโส สพฺเพ ภิกฺขู สนฺนิปาเตตุํปิ ทุกฺกรํ ปเคว ปฏิปาฏิยา อาปุจฺฉิตุํ ขณฺฑสีมายํ วา ฐตฺวา นทีสมุทฺทาทีนิ วา คนฺตฺวา ปพฺพาเชตพฺโพ ฯ โย ปน นวมุณฺโฑ วา โหติ วิพฺภนฺตโก วา นิคณฺฐาทีสุ วา อญฺญตโร ทฺวงฺคุลเกโส วา อนทฺวงฺคุลเกโส วา ตสฺส เกสจฺเฉทนกิจฺจํ นตฺถิ ตสฺมา ภณฺฑุกมฺมํ อนาปุจฺฉิตฺวาปิ ตาทิสํ ปพฺพาเชตุํ วฏฺฏติ ฯ ทฺวงฺคุลาติ- ริตฺตเกโส ปน โย โหติ อนฺตมโส เอกสิขามตฺตธโรปิ โส ภณฺฑุกมฺมํ อาปุจฺฉิตฺวาว ปพฺพาเชตพฺโพ ฯ อุปาลิวตฺถุ มหาวิภงฺเค วุตฺตนยเมว ฯ {๑๐๐} อหิวาตกโรเคนาติ มารพฺยาธินา ฯ ยตฺร หิ โส โรโค อุปฺปชฺชติ ตํ กุลํ สทฺวิปทจตุปฺปทํ สพฺพํ นสฺสติ ฯ โย ภิตฺตึ วา ฉทนํ วา ภินฺทิตฺวา ปลายติ ติโรคามาทิคโต วา โหติ โส มุจฺจติ ฯ ตถา เจตฺถ ปิตาปุตฺตา มุจฺจึสุ ฯ เตน วุตฺตํ ปิตาปุตฺตกา เสสา โหนฺตีติ ฯ กากุฑฺเฑปกนฺติ โย วามหตฺเถน เลฑฺฑุํ คเหตฺวา นิสินฺโน สกฺโกติ อาคตาคเต กาเก อุฑฺฑาเปตฺวา ปุรโต นิกฺขิตฺตํ ภตฺตํ ภุญฺชิตุํ อยํ กากุฑฺเฑปโก นาม ตํ ปพฺพาเชตุํ วฏฺฏติ ฯ {๑๐๒} อิตฺตโรติ อปฺปมตฺตโก กวิปาหเมว วาโส ภวิสฺสตีติ อตฺโถ ฯเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๗๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=70&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=1451&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=1451&modeTY=2&pagebreak=1#p70
จบการแสดงผล หน้าที่ ๗๐.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]