บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๓๙๐.
กตฺตรยฏฺฐิ อุปาหนา อรณิสหิตํ ธมฺมกรโก ปาทคณฺหนกโต อนติริตฺตํ อามลกตุมฺพํ อามลกฆโฏ อลาพุกตุมฺพํ จมฺมฆโฏ อลาพุฆโฏ วิสาณกตุมฺพนฺติ สพฺพเมตํ ภาชนียํ ตโต มหนฺตตรํ ครุภณฺฑํ ฯ หตฺถิทนฺโต วา ยงฺกิญฺจิ วิสาณํ วา อตจฺฉิตํ ยถาภตเมว ภาชนียํ ฯ เตหิ กตมญฺจปาทาทีสุ ปุริมสทิโสเยว วินิจฺฉโย ฯ ตจฺฉิตนิฏฺฐิโตปิ หิงฺคุกรณฺฑโก อญฺชนีกรณฺฑโก คณฺฐิโก ๑- คณฺฐิเวฐโน ๑- อญฺชนี อญฺชนีสลากา อุทกปุญฺฉนีติ อิทํ สพฺพํ ภาชนียเมว ฯ มตฺติกาภณฺเฑ สพฺพมนุสฺสานํ อุปโภคปริโภคํ ฆฏปิธานาทิ กุลาลภาชนํ ปตฺตกฏาหํ องฺคารกฏาหํ ธูมธานกํ ทีปรุกฺโข ทีปกปลฺลิกา จยนิฏฺฐิกา ฉทนิฏฺฐิกา ถูปิกาติ สงฺฆสฺส ทินฺนกาลโต ปฏฺฐาย ครุภณฺฑํ ฯ ปาทคณฺหนกโต อนติริตฺตปฺปมาโณ ปน ฆฏโก ปตฺตํ ถาลกํ กญฺจุโก กุณฺฑิกาติ อิทเมตฺถ ภาชนียภณฺฑํ ฯ ยถา จ มตฺติกาภณฺเฑ เอวํ โลหภณฺเฑปิ ฯ กุณฺฑิกา ภาชนียโกฏฺฐาสเมว ภชตีติ ฯ อยเมตฺถ อนุปุพฺพีกถา ฯ {๓๒๓} ภณฺฑิกาธานมตฺเตนาติ ทฺวารพาหานํ อุปริ กเตน กโปต- ภณฺฑิกโยชนมตฺเตน ฯ ปริภณฺฑกรณมตฺเตนาติ โคมยปริภณฺฑ- กสาวปริภณฺฑกรณมตฺเตน ฯ ธูมกาลิกนฺติ อิทํ ยาวสฺส จิตกธูโม น ปญฺญายติ ตาว อยํ วิหาโร เอตสฺเสวาติ เอวํ ธูมกาเล อปโลเกตฺวา กตปริโยสิตํ วิหารํ เทนฺติ ฯ วิปฺปกตนฺติ เอตฺถ @เชิงอรรถ: ๑. คณฺฑิโก คณฺฑิเวฐโน อิติปิ?เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๓๙๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=390&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=8004&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=8004&modeTY=2&pagebreak=1#p390
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๙๐.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]