อรรถกถาเล่มที่ ๒๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
อุ.อ. (ปรมตฺถที.)
หน้าที่ ๓๒๘.

อติวิชฺฌิตฺวา กิเลสวสฺสํ ๑- น วสฺสติ น เตเมติ. เอวํ โส กิเลเสหิ อนวสฺสุโต
ปริสุทฺธสีโล สมาหิโต หุตฺวา วิปสฺสนํ ปฏฺฐเปตฺวา สมฺมสนฺโต อนุกฺกเมน
นิพฺพานํ ปาปุณาตีติ อธิปฺปาโย.
                       ปญฺจมสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                         --------------
                         ๖. โสณสุตฺตวณฺณนา
    [๔๖] ฉฏฺเฐ อวนฺตีสูติ อวนฺติรฏฺเฐ. กุรรฆเรติ เอวํนามเก นคเร.
ปวตฺเต ปพฺพเตติ ปวตฺตนามเก ปพฺพเต. "ปปาเต ปพฺพเตติปิ "ปฐนฺติ.
โสโณ อุปาสโก กุฏิกณฺโณติ นาเมน โสโณ นาม, ตีหิ สรณคมเนหิ
อุปาสกตฺตปฏิเวทเนน ๒- อุปาสโก, โกฏิอคฺฆนกสฺส กณฺณปิฬนฺธนสฺส ธารเณน
"โกฏิกณฺโณ"ติ จ วตฺตพฺเพ "กุฏิกณฺโณ"ติ เอวํ อภิญฺญาโต, น สุขุมารโสโณติ ๓-
อธิปฺปาโย. อยํ หิ อายสฺมโต มหากจฺจายนสฺส สนฺติเก ธมฺมํ สุตฺวา สาสเน
อภิปฺปสนฺโน, สรเณสุ จ สีเลสุ จ ปติฏฺฐิโต ปวตฺเต ปพฺพเต ฉายูทกสมฺปนฺเน
ฐาเน วิหารํ กาเรตฺวา เถรํ ตตฺถ วาสาเปตฺวา จตูหิ ปจฺจเยหิ อุปฏฺฐาติ.
เตน วุตฺตํ "อายสฺมโต มหากจฺจายนสฺส อุปฏฺฐาโก โหตี"ติ
    โส กาเลน กาลํ เถรสฺส อุปฏฺฐานํ คจฺฉติ. เถโร จสฺส ธมฺมํ เทเสติ.
เตน สํเวคพหุโล ธมฺมจริยาย อุสฺสาหชาโต วิหรติ. โส เอกทา สตฺเถน สทฺธึ
วาณิชฺชตฺถาย อุชฺเชนึ คจฺฉนฺโต อนฺตรามคฺเค อฏวิยํ สตฺเถ นิวิฏฺเฐ รตฺติยํ
ชนสมฺพาธภเยน เอกมนฺตํ อปกฺกมฺม นิทฺทํ อุปคญฺฉิ. สตฺโถ ปจฺจูสเวลายํ
อุฏฺฐาย คโต. น เอโกปิ โสณํ ปโพเธสิ. สพฺเพปิ วิสริตฺวา อคมํสุ. โส
@เชิงอรรถ: ๑ สี.,ม. กิเลสวสฺสเนน  ๒ ฉ.ม. อุปาสกภาวปฺปฏิ....  ๓ สี. อภิญฺญาโต สุกุมาโร
@โสโณติ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๓๒๘.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=26&page=328&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=26&A=7342&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=26&A=7342&modeTY=2&pagebreak=1#p328