อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๗๗.

วุจฺจตีติ ปทภาชนํ วุตฺตํ ฯ เสสํ สพฺพํ กุฏีการสิกฺขาปเท วุตฺตนเยเนว เวทิตพฺพํ สทฺธึ สมุฏฺานาทีหิ ฯ สสฺสามิกภาวมตฺตเมว หิ เอตฺถ กิริยโต สมุฏฺานาภาโว ปมาณนิยมาภาโว จ วิเสโส ปมาณนิยมาภาวา จ จตุกฺกปริหานีติ ฯ วิหารการสิกฺขาปทวณฺณนา นิฏฺิตา ฯ {๓๘๐} เตน สมเยน พุทฺโธ ภควาติ ทุฏฺโทสสิกฺขาปทํ ฯ ตตฺถ เวฬุวเน กลนฺทกนิวาเปติ เวฬุวนนฺติ ตสฺส อุยฺยานสฺส นามํ ฯ ตํ กิร เวฬูหิ จ ปริกฺขิตฺตํ อโหสิ อฏฺารสหตฺเถน จ ปากาเรน โคปุรฏฺฏาลกยุตฺตํ นีโลภาสํ มโนรมํ เตน เวฬุวนนฺติ วุจฺจติ ฯ กลนฺทกานญฺเจตฺถ นิวาปํ อทํสุ เตน กลนฺทกนิวาโปติ วุจฺจติ ฯ ปุพฺเพ กิร อญฺตโร ราชา ตตฺถ อุยฺยาเน กีฬนตฺถํ อาคโต สุรามเทน มตฺโต ทิวาเสยฺยํ สุปิ ฯ ปริชโนปิสฺส สุตฺโต ราชาติ ปุปฺผผลาทีหิ ปโลภิยมาโน อิโตจีโตจ ปกฺกามิ ฯ อถ สุราคนฺเธน อญฺตรสฺมา สุสิรรุกฺขา กณฺหสปฺโป นิกฺขมิตฺวา รญฺโ อภิมุโข อาคจฺฉติ ฯ ตํ ทิสฺวา รุกฺขเทวตา รญฺโ ชีวิตํ ทมฺมีติ กาฬกเวเสน อาคนฺตฺวา กณฺณมูเล สทฺทมกาสิ ฯ ราชา ปฏิพุชฺฌิ ฯ กณฺหสปฺโป นิวตฺโต ฯ โส ตํ ทิสฺวา อิมาย กาฬกาย มม ชีวิตํ ทินฺนนฺติ กาฬกานํ ตตฺถ นิวาปํ ปฏฺเปสิ อภยโฆสนญฺจ โฆสาเปสิ ฯ ตสฺมา ตํ ตโต ปภูติ กลนฺทกนิวาปนฺติ สงฺขํ คตํ ฯ กลนฺทกาติ หิ กาฬกานํ เอตํ นามํ ฯ ทพฺโพติ ตสฺส เถรสฺส นามํ ฯ มลฺลปุตฺโตติ มลฺลราชสฺส ปุตฺโต ฯ ชาติยา สตฺตวสฺเสน

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๗๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=77&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=1604&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=1604&pagebreak=1#p77