บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๒) หน้าที่ ๔๕๘.
ปาโณติ เวทิตพฺโพ ฯ ตํ ขุทฺทกํปิ มหนฺตํปิ มาเรนฺตสฺส อาปตฺติ ฯ นานากรณํ นตฺถิ ฯ มหนฺเต ปน อุปกฺกมมหนฺตตฺตา อกุสลมหตฺตํ โหติ ฯ ปาเณ ปาณสญฺญีติ อนฺตมโส มญฺจปีฐํ โสเธนฺโต มงฺกุณพีชเกปิ ปาณกสญฺญี นิกฺการุณิกตาย ตํ ภินฺทนฺโต อปเนติ ปาจิตฺติยํ ฯ ตสฺมา เอวรูเปสุ ฐาเนสุ การุญฺญํ อุปฏฺฐเปตฺวา อปฺปมตฺเตน วตฺตํ กาตพฺพํ ฯ เสสํ มนุสฺสวิคฺคเห วุตฺตนเยเนว เวทิตพฺพํ สทฺธึ สมุฏฺฐานาทีหิ ฯ สญฺจิจฺจปาณสิกฺขาปทํ ปฐมํ ฯ {๓๘๗} ทุติยสิกฺขาปเท ฯ สปฺปาณกนฺติ เย ปาณกา ปริโภเคน มรนฺติ เตหิ ปาณเกหิ สปฺปาณกํ ฯ ตาทิสํ หิ ชานํ ปริภุญฺชโต ปโยเค ปโยเค ปาจิตฺติยํ ฯ ปตฺตปูรํปิ อวิจฺฉินฺทิตฺวา เอกปฺปโยเคน ปิวโต เอกา อาปตฺติ ฯ ตาทิเสน อุทเกน สามิสํ ปตฺตํ อาวิชฺฌิตฺวา โธวโตปิ ตาทิเส อุทเก อุณฺหยาคุปตฺตํ นิพฺพาปยโตปิ ตํ อุทกํ หตฺเถน วา อุฬุงฺเกน วา คเหตฺวา นหายโตปิ ปโยเค ปโยเค ปาจิตฺติยํ ฯ อุทกโสณฺฑึ วา โปกฺขรณึ วา ปวิสิตฺวา พหิ นิกฺขมนตฺถาย วีจึ อุฏฺฐาปยโตปิ ฯ โสณฺฑึ วา โปกฺขรณึ วา โสเธนฺเตหิ ตโต คหิตอุทกํ อุทเกเยว อาสิญฺจิตพฺพํ ฯ สมีปมฺหิ อุทเก อสติ กปฺปิยอุทกสฺส อฏฺฐ วา ทส วา ฆเฏ อุทกสณฺฐานกปฺปเทเส อาสิญฺจิตฺวา ตตฺถ อาสิญฺจิตพฺพํ ฯ ปวฏฺฏิตฺวา อุทเก ปติสฺสตีติ อุณฺหปาสาเณ อุทกํ นาสิญฺจิตพฺพํ ฯ กปฺปิยอุทเกน ปน ปาสาณํ นิพฺพาเปตฺวา อาสิญฺจิตุํ วฏฺฏติ ฯเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๔๕๘. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=458&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=9657&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=9657&modeTY=2&pagebreak=1#p458
จบการแสดงผล หน้าที่ ๔๕๘.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]