บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๒) หน้าที่ ๓๗๓.
ปฏิลภิตฺวา วิปสฺสนํ อารภิ ฯ อถสฺส ภควา อารทฺธวิริยภาวํ ตฺวา อธิเจตโสติ อิมํ โอภาสคาถํ อภาสิ ฯ เถโร คาถาปริโยสาเน อรหตฺตํ ปาปุณิ ฯ ตสฺมา เถโร ปกติยาว อิมํ คาถํ มมายติ ฯ โส ตํ อิมิสฺสา คาถาย มมายนภาวํ ชานาเปตุํ ตํเยว ภณติ อญฺญฺจ อนฺตรนฺตรา อาหริตฺวา พหุํ พุทฺธวจนํ ฯ เตน วุตฺตํ ตญฺเว อุทานํ ภณติ อญฺญฺจ พหุํ พุทฺธวจนนฺติ ๑- ฯ {๑๕๖} เอกโต อุปสมฺปนฺนายาติ ภิกฺขุนีสงฺเฆ อุปสมฺปนฺนาย ฯ ภิกฺขุสงฺเฆ ปน อุปสมฺปนฺนํ โอวทนฺตสฺส ปาจิตฺติยํ ฯ เสสเมตฺถ อุตฺตานเมว ฯ อิทํปิ จ ปทโสธมฺมสมุฏฺานเมว ฯ อตฺถงฺคตสิกฺขาปทํ ทุติยํ ฯ {๑๖๒} ตติยสิกฺขาปเท ฯ อญฺตฺร สมยา โอวทติ อาปตฺติ ปาจิตฺติยสฺสาติ อาทีสุ อฏฺหิ ครุธมฺเมหิ โอวทนฺตสฺเสว ปาจิตฺติยํ อญฺเน ธมฺเมน ทุกฺกฏนฺติ เวทิตพฺพํ ฯ เอกโต อุปสมฺปนฺนายาติ ภิกฺขุนีสงฺเฆ อุปสมฺปนฺนาย ฯ ภิกฺขุสงฺเฆ อุปสมฺปนฺนาย ปน โอวทโต ปาจิตฺติยเมว ฯ อิโต ปรํปิ จ ยตฺถ ยตฺถ เอกโต อุปสมฺปนฺนายาติ วุจฺจติ สพฺพตฺถ อยเมวตฺโถ ทฏฺพฺโพ ฯ เสสํ อุตฺตานเมว ฯ กินสมุฏฺานํ กายวาจโต กายวาจาจิตฺตโต จ สมุฏฺาติ กิริยา โนสญฺาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ ติจิตฺตํ ติเวทนนฺติ ฯ ภิกฺขุนีอุปสฺสยสิกฺขาปทํ ตติยํ ฯ อิทํ ปเนตฺถ มหาปจฺจริยํ วุตฺตํ ปกิณฺณกํ ฯ อสมฺมโต เจ @เชิงอรรถ: ๑. วิ. มหาวิภงฺค. ๒/๒๗๕.เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๗๓. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=373&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=7861&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=7861&pagebreak=1#p373
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๗๓.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]