บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๒) หน้าที่ ๓๕๐.
ฉทนํ ปน ติณปณฺเณหิ ลพฺภติ ฯ ตสฺมา อิธาปิ ยถา อิจฺฉติ ตถา เทฺว ปริยาเย อธิฏฺฐหิตฺวา ตติยํ ปริยายํ อิทานิ เอวํ ฉาเทหีติ อาณาเปตฺวา ปกฺกมิตพฺพํ ฯ สเจ ปน น ปกฺกมติ ตุณฺหีภูเตน ฐาตพฺพํ ฯ สพฺพํปิ เจตํ ฉาทนํ ฉาทนูปริ เวทิตพฺพํ ฯ อุปรูปริจฺฉนฺโน หิ วิหาโร จิรํ อโนวสฺสโก โหตีติ มญฺญมานา เอวํ ฉาเทนฺติ ฯ ตโต เจ อุตฺตรินฺติ ติณฺณํ มคฺคานํ วา ปริยายานํ วา อุปริ จตุตฺเถ มคฺเค วา ปริยาเย วา ฯ {๑๓๗} กรเฬ กรเฬติ ติณมุฏฺฐิยํ ติณมุฏฺฐิยํ ฯ เสสเมตฺถ อุตฺตานเมวาติ ฯ ฉสฺสมุฏฺฐานํ กิริยา โนสญฺญาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ ติจิตฺตํ ติเวทนนฺติ ฯ มหลฺลกวิหารสิกฺขาปทํ นวมํ ฯ {๑๔๐} ทสมสิกฺขาปเท ฯ ชานํ สปฺปาณกนฺติ สปฺปาณกํ เอตนฺติ ยถา วา ตถา วา ชานนฺโต ฯ สิญฺเจยฺย วา สิญฺจาเปยฺย วาติ เตน อุทเกน สยํ วา สิญฺเจยฺย อญฺญํ วา อาณาเปตฺวา สิญฺจาเปยฺย ฯ ปาลิยํ ปน สิญฺเจยฺยาติ สยํ สิญฺจตีติ อีทิสานํ วจนานํ อตฺโถ ปุพฺเพ วุตฺตนเยเนว เวทิตพฺโพ ฯ ตตฺถ ธารํ อวิจฺฉินฺทิตฺวา สิญฺจนฺตสฺส เอกสฺมึ อุทกฆเฏ เอกาว อาปตฺติ ฯ เอส นโย สพฺพภาชเนสุ ฯ ธารํ วิจฺฉินฺทนฺตสฺส ปน ปโยเค ปโยเค อาปตฺติ ฯ มาติกํ สมฺมุขํ กโรติ ทิวสํปิ สนฺทตุ เอกาว อาปตฺติ ฯ สเจ ตตฺถ ตตฺถ พนฺธิตฺวา อญฺญโต อญฺญโต เนติ ปโยเค ปโยเค อาปตฺติ ฯ สกฏภารมตฺตญฺเจปิ ติณํ เอกปฺปโยเคน อุทเกเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๕๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=350&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=7368&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=7368&modeTY=2&pagebreak=1#p350
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๕๐.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]