ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๒)

หน้าที่ ๓๗๒.

                         ๕. ฐานสุตฺตวณฺณนา
     [๑๑๕] ปญฺจเม ฐานานีติ การณานิ. อนตฺถาย สํวตฺตตีติ อหิตาย
อวุฑฺฒิยา สํวตฺตติ. เอตฺถ จ ปฐมํ โอปาตกฺขณนมจฺฉพนฺธนสนฺธิจฺเฉทนาทิเภทํ สทุกฺขํ
สวิฆาตํ ปาปกมฺมํ เวทิตพฺพํ, ทุติยํ สมฺมาชีวิกานํ ๑- คิหีนํ ปุปฺผจฺฉฑฺฑกาทิ-
กมฺมํ สุธาโกฏฺฏนเคหจฺฉาทนอสุจิฏฺฐานสมฺมชฺชนาทิกมฺมญฺจ เวทิตพฺพํ, ตติยํ
สุราปานคนฺธวิเลปนมาลาปิลนฺธนาทิกมฺมญฺเจว อสฺสาทวเสน ปวตฺตํ ปาณาติปาตาทิ-
กมฺมญฺจ เวทิตพฺพํ, จตุตฺถํ ธมฺมสฺสวนตฺถาย คมนกาเล สุทฺธวตฺถจฺฉาทนมาลา-
คนฺธาทีนํ อาทาย คมนํ เจติยวนฺทนํ โพธิวนฺทนํ มธุรธมฺมกถาสวนํ ปญฺจสีลสมา-
ทานนฺติ เอวมาทีสุ โสมนสฺสสมฺปยุตฺตํ กุสลกมฺมํ เวทิตพฺพํ. ปุริสถาเมติ ปุริสสฺส
ญาณถามสฺมึ. เสสทฺวเยปิ เอเสว นโย.
                        ๖. อปฺปมาทสุตฺตวณฺณนา
     [๑๑๖] ฉฏฺเฐ ยโต โขติ ยทา โข. สมฺปรายิกสฺสาติ เทสนามตฺตเมตํ,
ขีณาสโว ปน เนว สมฺปรายิกสฺส, น ทิฏฺฐธมฺมิกสฺส มรณสฺส ภายติ. โส
จ ๒- อิธ อธิปฺเปโต. เกจิ ปน "สมฺมาทิฏฺฐิ ภาวิตาติ วจนโต โสตาปนฺนํ อาทึ
กตฺวา สพฺเพหิ อริยา อธิปฺเปตา"ติ วทนฺติ.
                        ๗. อารกฺขสุตฺตวณฺณนา
     [๑๑๗] สตฺตเม อตฺตรูเปนาติ อตฺตโน อนุรูเปน อนุจฺฉวิเกน, หิตกาเมนาติ อตฺโถ.
รชนีเยสูติ ราคสฺส ปจฺจยภูเตสุ. ธมฺเมสูติ สภาเวสุ, อิฏฺฐารมฺมเณสูติ อตฺโถ.
เอวํ สพฺพตฺถ นโย เวทิตพฺโพ. น ฉมฺภตีติ ๓- ทิฏฺฐิวเสน น ฉมฺภติ. เสสปเทสุปิ
เอเสว นโย. น จ ปน สมณวจนเหตุปิ คจฺฉตีติ สมณานํ ปรวาทีนํ น วจนเหตุปิ
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม. สมชีวิกานํ      ฉ.ม. โสว
@ ฉ.ม. น รชฺชตีติ ทิฏฺฐิวเสน น รชฺชติ



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๗๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=15&page=372&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=15&A=8575&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=15&A=8575&modeTY=2&pagebreak=1#p372


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๗๒.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]