อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๓๕.

ภวคฺเค นิพฺพตฺตสตฺตา. อคฺคมกฺขายตีติ คุเณหิ อคฺโค อุตฺตโม เสฏฺโฐติ อกฺขายติ. อสงฺขตาติ นิพฺพานเมว คเหตฺวา วุตฺตํ. วิราโคติอาทีนิ นิพฺพานสฺเสว นามานิ. ตญฺหิ อาคมฺม สพฺพกิเลสา วิรชฺชนฺติ, สพฺเพ ราคมทาทโย มทา นิมฺมทา โหนฺติ, อภาวํ คจฺฉนฺติ, สพฺพา ปิปาสา วินยํ อุเปนฺติ, สพฺเพ อาลยา สมุคฺฆาตํ คจฺฉนฺติ, วฏฺฏานิ อุปจฺฉิชฺชนฺติ, ตณฺหา ขียนฺติ, วฏฺฏทุกฺขา นิรุชฺชนฺติ, สพฺพปริฬาหา นิพฺพายนฺติ. ตสฺมา เอตานิ นามานิ ลภติ. เสสเมตฺถ อุตฺตานเมวาติ. ๕. วสฺสการสุตฺตวณฺณนา [๓๕] ปญฺจเม อนุสฺสริตาติ อนุคนฺตฺวา สริตา, อปราปรํ สริตุํ สมตฺโถติ อตฺโถ. ทกฺโขติ เฉโก. ตตฺรุปายายาติ "อิมสฺมึ กาเล อิมํ นาม กตฺตพฺพนฺ"ติ เอวํ ตตฺถ ตตฺถ อุปายภูตาย ปญฺญาย สมนฺนาคโต. อนุโมทิตพฺพนฺติ อภินนฺทิตพฺพํ. ปฏิกฺโกสิตพฺพนฺติ ปฏิกฺขิปิตพฺพํ. เนว โข ตฺยาหนฺติ เนว โข เต อหํ. กสฺมา ปเนตํ ภควา นาภินนฺทติ, น ปฏิกฺขิปตีติ? โลกิยตฺตา นาภินนฺทติ, โลกิยํ อตฺถํ คเหตฺวา ฐิตตฺตา น ปฏิกฺโกสติ. พหุสฺส ชนตาติ พหุ อสฺส ชนตา. อิทญฺจ กรณตฺเถ สามิวจนํ เวทิตพฺพํ. อริเย ญาเยติ สหวิปสฺสนเก มคฺเค, กลฺยาณธมฺมตา กุสลธมฺมตาติปิ ตสฺเสว นามานิ. ยํ วิตกฺกนฺติ เนกฺขมฺม- วิตกฺกาทีสุ อญฺญตรํ. น ตํ วิตกฺกํ วิตกฺเกตีติ กามวิตกฺกาทีสุ เอกํปิ น วิตกฺเกติ. อิตรํ ตสฺเสว เววจนํ. วิตกฺกปเถสูติ เอตฺถ วิตกฺโกเยว วิตกฺกปโถ. อหํ หิ พฺราหฺมณาติอาทีสุ ปฐมนเยน ขีณาสวสฺส สีลญฺเจว พาหุสจฺจญฺจ กถิตํ, ทุติยตติเยหิ ขีณาสวสฺส กิริยวิตกฺกานิ เจว กิริยชฺฌานานิ จ, จตุตฺเถน ขีณาสวภาโว กถิโตติ เวทิตพฺโพ. มจฺจุปาสา ปโมจนนฺติ มจฺจุปาสา ปโมจนกํ มคฺคํ. ญายํ ธมฺมนฺติ สหวิปสฺสนกํ มคฺคํ. ทิสฺวา จ สุตฺวา จาติ ญาเณเนว ปสฺสิตฺวา จ สุณิตฺวา จ. เสสเมตฺถ อุตฺตานเมว.

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๓๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=15&page=335&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=15&A=7754&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=15&A=7754&modeTY=2&pagebreak=1#p335