บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๒) หน้าที่ ๑๕๗.
๒. ทุติยปณฺณาสก ๖. ๑. พฺราหฺมณวคฺค ๑. ปฐมเทฺวพฺราหฺมณสุตฺตวณฺณนา [๕๒] พฺราหฺมณวคฺคสฺส ปฐเม ชิณฺณาติ ชราชิณฺณา. วุฑฺฒาติ วโยวุฑฺฒา. มหลฺลกาติ ชาติมหลฺลกา. อทฺธคตาติ ตโย อทฺเธ ๑- อติกฺกนฺตา. วโยอนุปฺปตฺตาติ ปจฺฉิมวยํ ๒- อนุปฺปตฺตา. เยน ภควา เตนุปสงฺกมึสูติ ปุตฺตทาเร อตฺตโน วจนํ อกโรนฺเต ทิสฺวา "สมณสฺส โคตมสฺส สนฺติกํ คนฺตฺวา นิยฺยานิกํ มคฺคํ คเวเสสฺสามา"ติ จินฺเตตฺวา อุปสงฺกมึสุ. มยมสฺสุ โภ โคตม พฺราหฺมณาติ โภ โคตม มยํ พฺราหฺมณา น ขตฺติยา นามจฺจา น คหปติกาติ พฺราหฺมณภาวํ ชานาเปตฺวา ชิณฺณาติอาทิมาหํสุ. อกตภีรุตาณาติ อกตภยปริตฺตาณา. อวสฺสยภูตํ ปติฏฺฐานกมฺมํ อเมฺหหิ น กตนฺติ ทสฺเสนฺติ. ตคฺฆาติ เอกํสตฺเถ นิปาโต, สมฺปฏิจฺฉนตฺเถ วา. เอกนฺเตน ตุเมฺห เอวรูปา, อหมฺปิ โข เอกํ สมฺปฏิจฺฉามีติ จ ทสฺเสติ. อุปนียตีติ อุปสํหรียติ. อยํ หิ ชาติยา ชรํ อุปนียติ, ชราย พฺยาธึ, พฺยาธินา มรณํ, มรเณน ปุน ชาตึ. เตน วุตฺตํ "อุปนียตี"ติ. อิทานิ ยสฺมา เต พฺราหฺมณา มหลฺลกตฺตา ปพฺพชิตฺวาปิ วตฺตํ ปูเรตุํ น สกฺขิสฺสนฺติ, ตสฺมา เน ปญฺจสุ สีเลสุ ปติฏฺฐาเปนฺโต ภควา โยธ กาเยน สญฺญโมติ อาห. ตตฺถ กาเยน สญฺญโมติ กายทฺวาเรน สํวโร. เสเสสุปิ เอเสว นโย. ตํ ตสฺส เปตสฺสาติ ตํ ปุญฺญํ ตสฺส ปรโลกํ คตสฺส ตายนฏฺเฐน ตาณํ นิลียนฏฺเฐน ๓- เลณํ ปติฏฺฐานฏฺเฐน ทีโป อวสฺสยนฏฺเฐน สรณํ อุตฺตมคติวเสน ปรายนญฺจ โหตีติ ทสฺเสติ. คาถา อุตฺตานตฺถาเยว. เอวํ เต พฺราหฺมณา ตถาคเตน ปญฺจสุ สีเลสุ สมาทปิตา ยาวชีวํ ปญฺจ สีลานิ รกฺขิตฺวา สคฺเค นิพฺพตฺตึสุ. @เชิงอรรถ: ๑ สี. ตโย วเย ๒ ฉ.ม. ตติยํ วยํ ๓ สี. ลียนฏฺเฐนเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๑๕๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=15&page=157&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=15&A=3580&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=15&A=3580&modeTY=2&pagebreak=1#p157
จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๕๗.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]