ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบไทย
อรรถกถาเล่มที่ ๑๓ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๓)

หน้าที่ ๓๐๑.

    ตฺวํ อาจริย อตฺตานํ รกฺข, อหํ อตฺตานํ รกฺขิสฺสามีติ เอตฺถ อยมธิปฺปาโย:-
อาจริโย วํสํ สุคฺคหิตํ คณฺหนฺโต, อนฺเตวาสิเกน ปกฺขนฺตปกฺขนฺตทิสํ
คจฺฉนฺโต, สพฺพกาลํ จ วํสคฺคํ โอโลเกนฺโต ๑- อตฺตานเมว รกฺขติ นาม, น
อนฺเตวาสิกํ อนฺเตวาสิโกปิ กายมฺปิ เอกโต ภาคิยํ กตฺวา วาตูปตฺถมฺภํ คาหาเปตฺวา
สตึ สูปฏฺิตํ กตฺวา นิจฺจโลว นิสีทมาโน อตฺตานํเยว รกฺขติ นาม, น อาจริยํ.
    โส ตตฺถ าโยติ ยํ เมทกถาลิกา อาห, โส ตตฺถ าโย, โส
อุปาโย, ตํ การณนฺติ อตฺโถ. สติปฏฺานํ เสวิตพฺพนฺติ จตุพฺพิธํ สติปฏฺานํ
เสวิตพฺพํ. อาเสวนายาติ กมฺมฏฺานเสวนาย. เอวํ โข ภิกฺขเว อตฺตานํ รกฺขนฺโต
ปรํ รกฺขตีติ โย ภิกฺขุ กามราคาทีนิ ๒- ปหาย รตฺติฏฺานทิวาฏฺาเนสุ
มูลกมฺมฏฺานํ อาเสวนฺโต ภาเวนฺโต อรหตฺตํ ปาปุณาติ, อถ นํ ปโร ทิสฺวา
"ภทฺทโก วตายํ ภิกฺขุ สมฺมาปฏิปนฺโน"ติ ตสฺมึ จิตฺตํ ปสาเทตฺวา สคฺคปรายโน
โหติ, อยํ อตฺตานํ รกฺขนฺโต ปรํ รกฺขติ นาม.
    ขนฺติยาติ อธิวาสนขนฺติยา. อวิหึสายาติ สปุพฺพภาคาย กรุณาย.
เมตฺตจิตฺตตายาติ สปุพฺพภาคาย เมตฺตาย. อนุทยตายาติ อนุวฑฺฒิยา, สปุพฺพภาคาย
มุทิตายาติ อตฺโถ. ปรํ รกฺขนฺโต อตฺตานํ รกฺขตีติ เอตฺถ โย ภิกฺขุ
รตฺติฏฺานทิวาฏฺานํ คโต ตีสุ ๓- พฺรหฺมวิหาเรสุ ติกจตุกฺกชฺฌานานิ
นิพฺพตฺเตตฺวา ฌานํ ปาทกํ กตฺวา สงฺขาเร สมฺมสนฺโต วิปสฺสนํ วฑฺเฒตฺวา
อรหตฺตํ ปาปุณาติ, อยํ ปรํ รกฺขนฺโต อตฺตานํ รกฺขติ นามาติ เวทิตพฺโพ.
                      ๑๐. ชนปทกลฺยาณีสุตฺตวณฺณนา
    [๓๘๖] ทสเม ชนปทกลฺยาณีติ ชนปทมฺหิ กลฺยาณี อุตฺตมา ฉสรีรโทสรหิตา
ปญฺจกลฺยาณสมนฺนาคตา. สา หิ ยสฺมา นาติทีฆา นาติรสฺสา, นาติกิสา
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม. อุลฺโลเกนฺโต



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๓๐๑. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=13&page=301&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=13&A=6578&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=13&A=6578&pagebreak=1#p301


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๐๑.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]