อรรถกถาเล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๑๖๙.

อโวจ. เอกํเสเนตนฺติ เอตํ ปญฺจกามคุณปกปฺปนํ อสฺสมณธมฺโม อสกฺยปุตฺติยธมฺโมติ เอกํเสน ธาเรยฺยาสิ. ติณนฺติ เสนาสนฉทนติณํ. ปริเยสิตพฺพนฺติ ติณจฺฉทเน วา อิฏฺฐกจฺฉทเน วา เคเห ปลุชฺชนฺเต เยหิ ตํ การิตํ, เตสํ สนฺติกํ คนฺตฺวา "ตุเมฺหหิ การิตเสนาสนํ โอวสฺสติ, น สกฺกา ตตฺถ วสิตุนฺ"ติ อาจิกฺขิตพฺพํ. มนุสฺสา สกฺโกนฺตา กริสฺสนฺติ, อสกฺโกนฺตา "ตุเมฺห วฑฺฒกึ คเหตฺวา การาเปถ, มยํ เต สญฺญาเปสฺสามา"ติ วกฺขนฺติ. เอวํ วุตฺเต กาเรตฺวา เตสํ อาจิกฺขิตพฺพํ. มนุสฺสา วฑฺฒกีนํ ทาตพฺพํ ทสฺสนฺติ. สเจ อาวาสสามิกา นตฺถิ, อญฺเญสมฺปิ ภิกฺขาจารวตฺเตน อาโรเจตฺวา กาเรตุํ วฏฺฏติ. อิทํ สนฺธาย "ปริเยสิตพฺพนฺ"ติ วุตฺตํ. ทารุนฺติ เสนาสเน โคปาณสิอาทีสุ ปลุชฺชมาเนสุ ตทตฺถาย ทารุํ. สกฏนฺติ คิหิวิกตํ กตฺวา ตาว กาลิกสกฏํ. น เกวลญฺจ สกฏเมว, อญฺญมฺปิ วาสิผรสุกุทาลาทิอุปกรณํ เอวํ ปริเยสิตุํ วฏฺฏติ. ปุริโสติ หตฺถกมฺมวเสน ปุริโส ปริเยสิตพฺโพ. ยงฺกิญฺจิ หิ ปุริสํ "หตฺถกมฺมํ อาวุโส กตฺวา ทสฺสสี"ติ วตฺวา "ทสฺสามิ ภนฺเต"ติ วุตฺเต "อิทญฺจิทญฺจ กโรหี"ติ ยํ อิจฺฉติ, ตํ กาเรตุํ วฏฺฏติ. น เตฺววาหํ คามณิ เกนจิ ปริยาเยนาติ ชาตรูปรชตํ ปนาหํ เกนจิปิ การเณน ปริเยสิตพฺพนฺติ น วทามิ. ๑๑. ภทฺรกสุตฺตวณฺณนา [๓๖๓] เอกาทสเม มลฺเลสูติ เอวํนามเก ชนปเท. วเธนาติ มารเณน. ชานิยาติ ธนชานิยา. อกาลิเกน ปตฺเตนาติ น กาลนฺตเรน ปตฺเตน, กาลํ อนติกฺกมิตฺวาว ปตฺเตนาติ อตฺโถ. จิรวาสี นาม กุมาโรติ เอวํนามโก ตสฺส

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๑๖๙. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=13&page=169&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=13&A=3698&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=13&A=3698&modeTY=2&pagebreak=1#p169