อรรถกถาเล่มที่ ๑๓ ภาษาบาลี อักษรไทย
สํ.อ. (สารตฺถ.๓)
หน้าที่ ๑๓๕.

                          ๒. เวทนาสํยุตฺต
                           ๑. สคาถาวคฺค
                         ๑. สมาธิสุตฺตวณฺณนา
    [๒๔๙] เวทนาสํยุตฺเต สคาถาวคฺคสฺส ปฐเม สมาหิโตติ อุปจาเรน วา
อปฺปนาย วา สมาหิโต. เวทนา จ ปชานาตีติ เวทนา ทุกฺขสจฺจวเสน ปชานาติ.
เวทนานญฺจ สมฺภวนฺติ ตาสํเยว สมฺภวํ สมุทยสจฺจวเสน ปชานาติ. ยตฺถ เจตาติ
ยตฺเถตา เวทนา นิรุชฺฌนฺติ, ตํ นิพฺพานํ นิโรธสจฺจวเสน ปชานาติ. ขยคามินนฺติ
ตาสํเยว เวทนานํ ขยคามินํ มคฺคํ มคฺคสจฺจวเสน ปชานาติ. นิจฺฉาโต ปรินิพฺพุโตติ
นิตฺตโณฺห หุตฺวา กิเลสปรินิพฺพาเนน ปรินิพฺพุโต. เอวเมตฺถ สุตฺเต สมฺมสนจาริกา
เวทนา กถิตา. คาถาสุ ทฺวีหิ ปเทหิ สมถวิปสฺสนา กถิตา, เสเสหิ จตุสจฺจํ
กถิตํ. เอวเมตฺถ สพฺพสงฺคาหิโก จตุภูมกธมฺมปริจฺเฉโท วุตฺโต.
                          ๒. สุขสุตฺตวณฺณนา
    [๒๕๐] ทุติเย อทุกฺขมสุขํ สหาติ อทุกฺขมสุขญฺจ สุขทุกฺเขหิ สห.
อชฺฌตฺตญฺจ พหิทฺธา จาติ อตฺตโน จ ปรสฺส จ. โมสธมฺมนฺติ นสฺสนสภาวํ.
ปโลกินนฺติ ปลุชฺชนกํ ภิชฺชนภาวํ. ผุสฺส ผุสฺส วยํ ผุสฺสนฺติ ๑- ญาเณน ผุสิตฺวา
สมฺผสฺสนฺโต. ๒- เอวํ ตตฺถ วิรชฺชตีติ เอวํ ตาสุ เวทนาสุ วิรชฺชติ. อิธาปิ
สุตฺเต สมฺมสนจารเวทนา กถิตา, คาถาสุ ญาณผุสนํ.
                         ๓. ปหานสุตฺตวณฺณนา
    [๒๕๑] ตติเย อจฺเฉจฺฉิ ตณฺหนฺติ สพฺพมฺปิ ตณฺหํ ฉินฺทิ สมุจฺฉินฺทิ.
วิวตฺตยิ สญฺโญชนนฺติ ทสวิธมฺปิ สํโยชนํ ปริวตฺตยิ นิมฺมูลมกาสิ. สมฺมาติ เหตุนา
@เชิงอรรถ: ๑ ฉ. ปสฺสนฺติ        ๒ ม. ผุสนฺโต, ฉ. ปสฺสนฺโต


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๑๓๕.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=13&page=135&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=13&A=2962&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=13&A=2962&modeTY=2&pagebreak=1#p135