ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๒)

หน้าที่ ๓๕๕.

ภุญฺชามิ, เสสํ ปริวาเรตฺวา วิจรนฺตานํ จตฺตาฬีสสหสฺสาธิกานํ อฏฺฐนฺนํ
ปุริสสตสหสฺสานํ โหตีติ ทสฺเสติ. เอกถาลิปาโก หิ ทสนฺนํ ชนานํ ปโหติ.
    อิติ อิมํ มหาสุทสฺสนกาเล สมฺปตฺตึ ทสฺเสตฺวา อิทานิ ตสฺสา อนิจฺจตํ
ทสฺเสนฺโต อิติ โข ภิกฺขูติอาทิมาห. ตตฺถ วิปริณตาติ ปกติชหเนน นิพฺพุตปทีโป วิย
อปณฺณตฺติกภาวํ คตา. เอวํ อนิจฺจา โข ภิกฺขุ สงฺขาราติ เอวํ หุตฺวา อภาวฏฺเฐน
อนิจฺจา. เอตฺตาวตา ภควา ยถา นาม ปุริโส สตหตฺถุพฺเพเธ จมฺปกรุกฺเข นิสฺเสณึ
พนฺธิตฺวา อภิรุหิตฺวา จมฺปกปุปฺผํ อาทาย นิสฺเสณึ มุญฺจนฺโต โอตเรยฺย, เอวเมว
นิสฺเสณึ พนฺธนฺโต วิย อเนกวสฺสโกฏิสตสหสฺสุพฺเพธํ มหาสุทสฺสนสมฺปตฺตึ อารุยฺห
สมฺปตฺติมตฺถเก ฐิตํ อนิจฺจลกฺขณํ อาทาย นิสฺเสณึ มุญฺจนฺโต วิย โอติณฺโณ. เอวํ
อทฺธุวาติ เอวํ อุทกปุพฺพุฬาทโย วิย ธุวภาวรหิตา. เอวํ อนสฺสาสิกาติ เอวํ
สุปินเก ปีตปานียํ วิย อนุลิตฺตจนฺทนํ วิย จ อสฺสาสวิรหิตา. อิติ อิมสฺมึ สุตฺเต
อนิจฺจลกฺขณํ กถิตํ. ปญฺจเม สพฺพํ วุตฺตนยเมว. ฉฏฺฐํ ตถา พุชฺฌนกสฺส อชฺฌาสเยน
วุตฺตํ. จตุตฺถาทีนิ.
                       ๗. คทฺทุลพทฺธสุตฺตวณฺณนา
    [๙๙] สตฺตเม ยํ มหาสมุทโทติ ยสฺมึ สมเย ปญฺจเม สูริเย อุฏฺฐิเต
มหาสมุทฺโท อุสฺสุสฺสติ. ทุกฺขสฺส อนฺตกิริยนฺติ จตฺตาริ สจฺจานิ อปฏิวิชฺฌิตฺวา
อวิชฺชาย นิวุตานํเยว สตํ วฏฺฏทุกฺขสฺส อนฺตกิริยํ ปริจฺเฉทํ น วทามิ.
สา คทฺทุลพทฺโธติ ๑- คทฺทุเลน พทฺธสุนโข. ขีเลติ ปฐวิยํ อาโกฏิเต มหาขีเล.
ถมฺเภติ นิกฺขณิตฺวา ฐปิตถมฺเภ. เอวเมว โขติ เอตฺถ สุนโข วิย วฏฺฏนิสฺสิโต
พาโล, คทฺทุโล วิย ทิฏฺฐิ, ถมฺโภ วิย สกฺกาโย. คทฺทุลรชฺชุยา ถมฺเภ
@เชิงอรรถ:  ก. คทฺทูลพทฺโธติ



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๓๕๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=355&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=7841&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=7841&modeTY=2&pagebreak=1#p355


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๕๕.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]