อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๓๕๓.

ปวีธาตุ ภิชฺชมานา เสสา ธาตุโย คเหตฺวาว ภิชฺชติ, ตถา อาโปธาตุอาทโย. รูปกฺขนฺโธ จ ภิชฺชมาโน อรูปกฺขนฺเธ คเหตฺวาว ภิชฺชติ, ตถา อรูปกฺขนฺเธสุ เวทนาทโย สญฺาทิเก. จตฺตาโรปิ เจเต วตฺถุรูปนฺติ เอวํ อญฺมญฺวธเนตฺถ วธกตา เวทิตพฺพา. ขนฺเธสุ ปน สติ วธพนฺธนจฺเฉทาทีนิ สมฺภวนฺติ, เอวํ เอเตสุ สติ วธภาวโตปิ วธกตา เวทิตพฺพา. สพฺพสํโยคนฺติ สพฺพํ ทสวิธมฺปิ สํโยชนํ. อจฺจุตํ ปทนฺติ นิพฺพานํ. ตติยํ. ๔-๖. โคมยปิณฺฑสุตฺตาทิวณฺณนา [๙๖-๙๘] จตุตฺเถ สสฺสติสมนฺติ สิเนรุมหาปวีจนฺทิมสูริยาทีหิ สสฺสตีหิ สมํ. ปริตฺตํ โคมยปิณฺฑนฺติ อปฺปมตฺตกํ มธุกปุปฺผปฺปมาณํ โคมยขณฺฑํ. กุโต ปเนตํ ลทฺธนฺติ. ปริภณฺฑกรณตฺถาย อาภตโต คหิตนฺติ เอเก. อตฺถสฺส ปน วิญฺาปนตฺถํ อิทฺธิยา อภิสงฺขริตฺวา หตฺถารุฬฺหํ กตนฺติ เวทิตพฺพนฺติ. อตฺตภาวปฏิลาโภติ ปฏิลทฺธอตฺตภาโว. นยิทํ พฺรหฺมจริยวาโส ปญฺาเยถาติ อยํ มคฺคพฺรหฺมจริยวาโส นาม น ปญฺาเยยฺย. มคฺโค หิ เตภูมกสงฺขาเร วิวฏฺเฏนฺโต อุปฺปชฺชติ. ยทิ จ เอตฺตโกปิ ^๑- อตฺตภาโว นิจฺโจ ภเวยฺย, มคฺโค อุปฺปชฺชิตฺวาปิ สงฺขารวฏฺฏํ วิวฏฺเฏตุํ น สกฺกุเณยฺยาติ พฺรหฺมจริยวาโส น ปญฺาเยถ. อิทานิ สเจ โกจิ สงฺขาโร นิจฺโจ ภเวยฺย, มยา มหาสุทสฺสนราชกาเล อนุภูตา สมฺปตฺติ นิจฺจา ภเวยฺย, สาปิ จ อนิจฺจาติ ตํ ทสฺเสตุํ ภูตปุพฺพาหํ ภิกฺขุ ราชา อโหสินฺติอาทิมาห. ตตฺถ กุสาวตีราชธานิปฺปมุขานีติ กุสาวตีราชธานี เตสํ นครานํ ปมุขา, สพฺพเสฏฺาติ อตฺโถ. สารมยานีติ รตฺตจนฺทนสารมยานิ. @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. ปิ-สทฺโท น ทิสฺสติ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๓๕๓. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=353&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=7799&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=7799&pagebreak=1#p353