อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย
สํ.อ. (สารตฺถ.๒)
หน้าที่ ๒๕๓.

กตา. ๑- อิตรํ ตสฺเสว เววจนํ. จิตฺตกฺขราติ วิจิตฺรอกฺขรา. อิตรํ ตสฺเสว เววจนํ.
พาหิรกาติ สาสนโต พหิภูตา. สาวกภาสิตาติ เตสํ เตสํ สาวเกหิ ภาสิตา.
สุสฺสูสิสฺสนฺตีติ อกฺขรจิตฺตตาย เจว สวนสมฺปตฺติยา จ อตฺตมนา หุตฺวา
สามเณรทหรภิกฺขุมาตุคามมหาคหปติกาทโย "เอส ธมฺมถิโก"ติ สนฺนิปติตฺวา
โสตุกามา ภวิสฺสนฺติ. ตสฺมาติ ยสฺมา ตถาคตภาสิตา สุตฺตนฺตา อนุคฺคยฺหมานา
อนฺตรธายนฺติ, ตสฺมา. สตฺตมํ.
                        ๘. กลิงฺครสุตฺตวณฺณนา
    [๒๓๐] อฏฺเม กลิงฺครูปธานาติ กลิงฺครฆฏิกํ สีสูปธานญฺเจว
ปาทูปธานญฺจ กตฺวา. อปฺปมตฺตาติ สิปฺปุคฺคหเณ อปฺปมตฺตา. อาตาปิโนติ
อุฏฺานวิริยาตาเปน ยุตฺตา. อุปาสนสฺมินฺติ สิปฺปานํ อภิโยเค อาจริยานญฺจ
ปยิรุปาสเน. เต กิร ตทา ปาโตว อุฏฺาย สิปฺปสาลํ คจฺฉนฺติ, ตตฺถ สิปฺปํ
อุคฺคเหตฺวา สชฺฌายาทีหิ อภิโยคํ กตฺวา มุขํ โธวิตฺวา ยาคุปานาย คจฺฉนฺติ. ยาคุํ
ปิวิตฺวา ปุน สิปฺปสาลํ คนฺตฺวา สิปฺปํ คณฺหิตฺวา สชฺฌายํ กโรนฺตา ปาตราสาย
คจฺฉนฺติ. กตปาตราสา สมานา "มา โน ๒- ปมาเทน จิรํ นิทฺโทกฺกมนํ อโหสี"ติ
ขทิรฆฏกาสุ สีเส จ ปาเท จ อุปทหิตฺวา โถกํ นิปชฺชิตฺวา ปุน สิปฺปสาลํ
คนฺตฺวา สิปฺปํ คเหตฺวา สชฺฌายนฺติ. สายํ สชฺฌายํ กโรนฺตา จ เคหํ คนฺตฺวา
ภุตฺตสายมาสา ปมยามํ สชฺฌายํ กตฺวา สยนกาเล ตเถว กลิงฺครํ อุปธานํ
กตฺวา สยนฺติ. เอวนฺเต อกฺขณเวธิโน วาลเวธิโน จ อเหสุํ. อิทํ สนฺธาเยตํ
วุตฺตํ.
    โอตารนฺติ วิวรํ. อารมฺมณนฺติ ปจฺจยํ. ปธานสฺมินฺติ ปธานภูมิยํ วีริยํ
กุรุมานา. ปมโพธิยํ กิร ภิกฺขู ภตฺตกิจฺจํ กตฺวาว กมฺมฏฺานํ มนสิกโรนฺติ.
เตสํ มนสิกโรนฺตานํเยว สูริโย อตฺถํ คจฺฉติ. เต นฺหายิตฺวา ปุน จงฺกมํ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. กถิตา                ๒ ฉ.ม. อยํ ปาโ น ทิสฺสติ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๒๕๓.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=253&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=5587&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=5587&pagebreak=1#p253