อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๑๙๕.

ฐสฺสนฺติ, กสฺสโป ปน วีสติวสฺสสตายุโก, โส มยิ ปรินิพฺพุเต สตฺตปณฺณิคุหายํ นิสีทิตฺวา ธมฺมวินยสงฺคหํ กตฺวา มม สาสนํ ปญฺจวสฺสสหสฺสปริมาณํ กาลํ ปวตฺตนกํ กริสฺสติ, อตฺตโน ตํ ฐาเน ฐเปมิ, เอวํ ภิกฺขุ กสฺสปสฺส สุสฺสูสิตพฺพํ ^๑- มญฺญิสฺสนฺตี"ติ. ตสฺมา เอวมาห. ทุพฺพจาติ ทุกฺเขน วตฺตพฺพา. โทวจสฺสกรเณหีติ ทุพฺพจภาวกรเณหิ. อปฺปทกฺขิณคฺคาหิโนติ อนุสาสนึ สุตฺวา ปทกฺขิณํ น คณฺหนฺติ ยถานุสิฏฺฐํ น ปฏิปชฺชนฺติ, อปฏิปชฺชนฺตา วามคาหิโน นาม ชาตาติ ทสฺเสติ. อจฺจาวทนฺเตติ อติกฺกมฺม วทนฺเต, สุตปริยตฺตึ นิสฺสาย อติวิย วาทํ กโรนฺเตติ อตฺโถ. โก พหุตรํ ภาสิสฺสตีติ ธมฺมํ กเถนฺโต โก พหุํ ภาสิสฺสติ, กึ ตฺวํ, อุทาหุ อหนฺติ. โก สุนฺทรตรนฺติ เอโก พหุํ ภาสนฺโต อสหิตํ อมธุรํ ภาสติ, เอโก สหิตํ มธุรํ, ตํ สนฺธายาห "โก สุนฺทรตรนฺ"ติ. เอโก ปน พหุญฺจ สุนฺทรญฺจ กเถนฺโต จิรํ น ภาสติ, ลหุญฺเญว วุฏฺฐาติ, เอโก อทฺธานํ ปาเปติ. ตํ สนฺธายาห "โก จิรตรนฺ"ติ. ฉฏฺฐํ. ๗. ทุติยโอวาทสุตฺตวณฺณนา [๑๕๐] สตฺตเม สทฺธาติ โอกปฺปนสทฺธา. วีริยนฺติ กายิกเจตสิกํ วีริยํ. ปญฺญาติ กุสลธมฺมชานนปญฺญา. น สนฺติ ภิกฺขู โอวาทกาติ อิมสฺส ปุคฺคลสฺส โอวาทกา อนุสาสกา กลฺยาณมิตฺตา นตฺถีติ อิทํ ^๒- ภนฺเต ปริหานนฺติ ทสฺเสติ. สตฺตมํ. ๘. ตติยโอวาทสุตฺตวณฺณนา [๑๕๑] อฏฺฐเม ตถา หิ ปนาติ ปุพฺเพ โสวจสฺสตาย, อิตเรหิ จ โทวจสฺสตาย การณปฏฺฐปเน นิปาโต. ตตฺราติ เตสุ เถเรสุ. โก นามายํ ภิกฺขูติ โก นาโม อยํ @เชิงอรรถ: ^๑ สี. สุสฺสูยิตพฺพํ. ^๒ สี. อิทํ วตฺถุํ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๑๙๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=195&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=4342&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=4342&modeTY=2&pagebreak=1#p195