บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๑ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๑) หน้าที่ ๓๓๖.
ปเรสํ นิฏฺฐิตํ ปรฆเร ปกฺกํ ภิกฺขาจารวตฺเตน เอสมานา คเวสมานา. เตนาติ เตน ๑- เอวํ ปริยิฏฺเฐน. สพฺพตาติ ทสปิ ฯเปฯ สฏฺฐีปิ วสฺสานิ สุสมาทินฺนสุนฺทรวตา. สุมนฺตมนฺติโนติ ธมฺมํ สชฺฌายิสฺสาม ธุตงฺคํ สมาทิยิสฺสาม, สมตํ ปริภุญฺชิสฺสาม, สมณธมฺมํ กริสฺสามาติ เอวํ สุภาสิตภาสิโน. ตุณฺหีภูตา สมญฺจราติ ติยามรตฺตึ อสนิโฆสนโฆสิตา ๒- วิย ธมฺมํ กเถนฺตาปิ ตุณฺหีภูตา สมํ จรนฺติเยว นาม. กสฺมา? นิรตฺถวจนสฺสาภาวา. ปุถุมจฺจา จาติ พหู สตฺตา จ อญฺญมญฺญํ วิรุทฺธา. อตฺตทณฺเฑสุ นิพฺพุตาติ ปรวิเหฐนตฺถํ คหิตทณฺเฑสุ สตฺเตสุ นิพฺพุตา วิสฏฺฐทณฺฑา. สาทาเนสุ อนาทานาติ สคหเณสุ สตฺเตสุ จ ภวโยนิอาทีนํ เอกโกฏฺฐาสสฺสาปิ อคหิตตฺตา อคหณา. ปฐมํ. ทุติโย วคฺโค. ---------- ๓. ตติยวคฺค ๑. ฆตฺวาสุตฺตวณฺณนา ๓- [๒๖๗] ตติยวคฺคสฺส ปฐมํ ๔- วุตฺตตฺถเมว. ปฐมํ. ๒. ทุพฺพณฺณิยสุตฺตวณฺณนา [๒๖๘] ทุติเย ๕- ทุพฺพณฺโณติ ฌามขาณุวณฺโณ. โอโกฏิมโกติ ลกุณฺฑโก มโหทโร. อาสเนติ ปณฺฑุกมฺพลสิลายํ. โกธภกฺโข ยกฺโขติ สกฺเกน คหิตนามเมเวตํ. โส ปน เอโก รูปาวจรพฺรหฺมา, "สกฺโก กิร ขนฺติพเลน สมนฺนาคโต"ติ สุตฺวา วีมํสนตฺถํ อาคโต. อวรุทฺธกยกฺขา ปน เอวรูปํ สํวิหิตารกฺขํ ฐานํ ปวิสิตุํ น สกฺโกนฺติ. อุปสงฺกมีติ เทวานํ สุตฺวา "น สกฺกา เอส ผรุเสน จาเลตุํ, นีจวุตฺตินา ปน ขนฺติยํ ฐิเตน สกฺกา ปลาเปตุนฺ"ติ ตถา นํ ปลาเปตุกาโม อุปสงฺกมิ. อนฺตรธายีติ ขนฺติยํ ฐตฺวา พลวจิตฺตีการํ ปจฺจุปฏฺฐเปตฺวา นีจวุตฺติยา @เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม., อิ. อยํ ปาโฐ น ทิสฺสติ ๒ ม. อสนิโฆสโฆสิตา, ฉ., อิ. อสนิโฆเสน @๓ ฉ.ม. เฉตฺวาสุตฺต... ๔ สี. เอกาทสมํ ๕ สี. ทฺวาทสเมเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๓๓๖. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=11&page=336&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=11&A=8668&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=11&A=8668&modeTY=2&pagebreak=1#p336
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๓๖.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]