อรรถกถาเล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๒๘๙.

ยโตนิทานนฺติ ยํ นิทานมสฺส อตฺตภาวสฺส, ตญฺจ ชานนฺติ. เต นํ วิโนเทนฺตีติ เต เอวํ อตฺตภาวสงฺขาตสฺส ทุกฺขสจฺจสฺส นิทานภูตํ สมุทยสจฺจํ มคฺคสจฺเจน วิโนเทนฺติ นีหรนฺติ. เต ทุตฺตรนฺติ เต สมุทยสจฺจํ นีหรนฺตา อิทํ ทุตฺตรํ กิเลโสฆํ ตรนฺติ. อติณฺณปุพฺพนฺติ อนมตคฺเค สํสาเร สุปินนฺเตนาปิ ^๑- น ติณฺณปุพฺพํ. อปุนพฺภวายาติ อปุนพฺภวสงฺขาตสฺส นิโรธสจฺจตฺถาย. อิติ อิมาย คาถาย จตฺตาริ อริยสจฺจานิ ^๒- ปกาเสนฺโต อรหตฺตนิกูเฏน เทสนํ นิฏฺฐาเปสิ. เทสนาวสาเน สูจิโลโม ตสฺมึเยว ปเทเส ฐิโต เทสนานุสาเรน ญาณํ เปเสตฺวา โสตาปตฺติผเล ปติฏฺฐิโต. โสตาปนฺนา จ นาม น กิลิฏฺฐตฺตภาเว ติฏฺฐนฺตีติ สห ผลปฏิลาเภนสฺส สรีเร เปตกณฺฑุปีฬกาสูจิโย ^๓- สพฺพา ปติตา. โส ทิพฺพวตฺถนิวตฺโถ ทิพฺพวรทุกูลุตฺตราสงฺโค ทิพฺพเวฐนเวฐิโต ทิพฺพาภรณคนฺธมาลาธโร สุวณฺณวณฺโณ หุตฺวา ภุมฺมเทวตาปริหารํ ปฏิลภีติ. ตติยํ. ๔. มณิภทฺทสุตฺตวณฺณนา [๒๓๘] จตุตฺเถ สุขเมธตีติ สุขํ ปฏิลภติ. สุเว เสยฺโยติ สุเว สุเว เสยฺโย, นิจฺจเมว เสยฺโยติ อตฺโถ. เวรา น ปริมุจฺจตีติ อหํ สติมาติ เอตฺตเกน เวรโต น มุจฺจติ. ยสฺสาติ ยสฺส อรหโต. อหึสายาติ กรุณาย เจว กรุณาปุพฺพภาเค จ. เมตฺตํ โสติ โส เมตฺตญฺเจว เมตฺตาปุพฺพภาคญฺจ ภาเวติ. อถวา อํโสติ โกฏฺฐาโส วุจฺจติ. เมตฺตา อํโส เอตสฺสาติ เมตฺตํโส. อิทํ วุตฺตํ โหติ:- ยสฺส อรหโต สพฺพกาลํ อหึสาย รโต มโน, ยสฺส จ สพฺพภูเตสุ เมตฺตาโกฏฺฐาโส อตฺถิ, ตสฺส เกนจิ ปุคฺคเลน สทฺธึ เวรํ นาม นตฺถิ ยกฺขาติ. จตุตฺถํ. ๕. สานุสุตฺตวณฺณนา [๒๓๙] ปญฺจเม ยกฺเขน คหิโต โหตีติ โส กิร ตสฺสา อุปาสิกาย เอกปุตฺตโก. อถ นํ สา ทหรกาเลเยว ปพฺพาเชสิ. โส ปพฺพชิตกาลโต ปฏฺฐาย สีลวา อโหสิ วตฺตสมฺปนฺโน, อาจริยูปชฺฌายาคนฺตุกาทีนํ วตฺตํ กตเมว โหติ, มาสสฺส อฏฺฐมีทิวเส ปาโต วุฏฺฐาย อุทกมาฬเก อุทกํ อุปฏฺฐาเปตฺวา @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. สุปินนฺเตปิ ^๒ ฉ.ม. สจฺจานิ ^๓ อิ. โสตกณฺฑุปิฬกสูจิโย

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๒๘๙. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=11&page=289&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=11&A=7453&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=11&A=7453&modeTY=2&pagebreak=1#p289