อรรถกถาเล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๒๔๔.

เอวํ ภควา พฺราหฺมณสฺส อรหตฺตนิกูเฏน นิพฺพานปริโยสานํ กตฺวา เทสนํ นิฏฺฐาเปสิ. ตโต พฺราหฺมโณ คมฺภีรตฺถํ เทสนํ สุตฺวา "มม กสิผลํ ภุญฺชิตฺวา ปุนทิวเสเยว ^๑- ฉาโต โหติ, อิมสฺส ปน กสี อมตปฺผลา, ตสฺส ผลํ ภุญฺชิตฺวา สพฺพทุกฺขา ปมุจฺจตี"ติ ญตฺวา ปสนฺโน ปสนฺนาการํ กโรนฺโต ภุญฺชตุ ภวํ โคตโมติอาทิมาห. ตํ สพฺพํ ตโต ปรญฺจ วุตฺตตฺถเมวาติ. ปฐมํ. ๒. อุทยสุตฺตวณฺณนา [๑๙๘] ทุติเย โอทเนน ปูเรสีติ อตฺตโน อตฺถาย สมฺปาทิเตน สสูปพฺยญฺชเนน ^๒- โอทเนน ปูเรตฺวา อทาสิ. ภควา กิร ปจฺจูสสมเย โลกํ โวโลเกนฺโตว ตํ พฺราหฺมณํ ทิสฺวา ปาโตว สรีรปฏิชคฺคนํ กตฺวา คนฺธกุฏึ ปวิสิตฺวา ทฺวารํ ปิธาย นิสินฺโน ตสฺส โภชนํ อุปสํหริยมานํ ทิสฺวา เอกโกว ปตฺตํ อํสกูเฏ ลคฺเคตฺวา คนฺธกุฏิโต นิกฺขมฺม นครทฺวาเร ปตฺตํ นีหริตฺวา อนฺโตนครํ ปวิสิตฺวา ปฏิปาฏิยา คจฺฉนฺโต พฺราหฺมณสฺส ทฺวารโกฏฺฐเก อฏฺฐาสิ. พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ ทิสฺวา อตฺตโน สชฺชิตํ โภชนํ อทาสิ. ตํ สนฺธาเยตํ วุตฺตํ. ทุติยมฺปีติ ทุติยทิวเสปิ. ตติยมฺปีติ ตติยทิวเสปิ. ตานิ กิร ตีณิ ทิวสานิ นิรนฺตรํ พฺราหฺมณสฺส ฆรทฺวารํ คจฺฉนฺตสฺส ภควโต อนฺตรา โย โกจิ ^๓- อุฏฺฐาย ปตฺตํ คเหตุํ สมตฺโถ นาม นาโหสิ, มหาชโน โอโลเกนฺโตว อฏฺฐาสิ. เอตทโวจาติ พฺราหฺมโณ ตีณิ ทิวสานิ ปตฺตํ ปูเรตฺวา เทนฺโตปิ น สทฺธาย อทาสิ, "ฆรทฺวารํ อาคนฺตฺวา ฐิตสฺส ปพฺพชิตสฺส ภิกฺขามตฺตมฺปิ อทตฺวา ภุญฺชตี"ติ อุปารมฺภภเยน อทาสิ. ททนฺโต จ เทฺว ทิวสานิ ทตฺวา กิญฺจิ อวตฺวาว นิวตฺโต. ภควาปิ กิญฺจิ อวตฺวาว ปกฺกนฺโต. ตติยทิวเส ปน อธิวาเสตุํ อสกฺโกนฺโต เอตํ "ปกฏฺฐโก"ติอาทิวจนํ อโวจ. ภควาปิ เอตํ วจนํ นิจฺฉาราปนตฺถเมว ยาว ตติยํ อคมาสิ. ตตฺถ ปกฏฺฐโกติ รสคิทฺโธ. ปุนปฺปุนํ เจว วปนฺติ พีชนฺติ สตฺถา พฺราหฺมณสฺส วจนํ สุตฺวา "พฺราหฺมณ ตฺวํ ตีณิ ทิวสานิ ปิณฺฑปาตํ ทตฺวา โอสกฺกสิ, ปุนปฺปุนํ กาตพฺพา @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. ปุนปิ ทิวเสเยว ^๒ ฉ.ม., อิ. สูปพฺยญฺชเนน ^๓ ฉ.ม. อญฺโญ โกจิ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๒๔๔. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=11&page=244&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=11&A=6333&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=11&A=6333&modeTY=2&pagebreak=1#p244