บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๑) หน้าที่ ๕๙๕.
นาม โหติ ฯ อิมํ ปน อตฺถวสํ อชานนฺตา เย เอวํ ภุญฺชนฺติ กาสาวกณฺา ฯเปฯ นิรยํ เต อุปปชฺชเร ฯ กาสาวกณฺาติ กาสาเวน เวิตกณฺา ฯ เอตฺตกเมว อริยทฺธชธารณมตฺตํ เยสํ สามญฺ อญฺ นตฺถีติ วุตฺตํ โหติ ฯ ภวิสฺสนฺติ โข ปนานนฺท อนาคตมทฺธานํ โคตฺรภุโน กาสาวกณฺาติ เอวํ วุตฺตทุสฺสีลานํ เอตํ อธิวจนํ ฯ ปาปธมฺมาติ ลามกธมฺมา ฯ อสญฺตาติ กายาทีหิ อสญฺตา ฯ ปาปาติ ลามกปุคฺคลา ฯ ปาเปหิ กมฺเมหีติ เตหิ กรณกาเล อาทีนวํ อทิสฺวา กเตหิ ปรวญฺจนาทีหิ ปาปกมฺเมหิ ฯ นิรยนฺเต อุปปชฺชเรติ นิรสฺสาทํ ทุคฺคตึ เต อุปปชฺชนฺติ ฯ ตสฺมา เสยฺโย อโยคุโฬติ คาถา ฯ ตสฺสตฺโถ ๑- สจายํ ทุสฺสีโล อสญฺโต อิจฺฉาจาเร ิโต กุหนาย โลกวญฺจโก ปุคฺคโล ตตฺตํ อคฺคิสิขูปมํ อโยคุฬํ ภุญฺเชยฺย อชฺโฌหเรยฺย ตสฺส ยญฺเจตํ รฏฺปิณฺฑํ ภุญฺเชยฺย ยญฺเจตํ อโยคุฬํ เตสุ ทฺวีสุ อโยคุโฬว ภุตฺโต เสยฺโย สุนฺทรตโร ปณีตตโร จ ภเวยฺย น หิ อโยคุฬสฺส ภุตฺตตฺตา สมฺปราเย สพฺพญฺุตญฺาเณนาปิ ทุชฺชานปริจฺเฉทํ ทุกฺขํ อนุภวติ เอวํ ปฏิลทฺธสฺส ปน รฏฺปิณฺฑสฺส ภุตฺตตฺตา สมฺปราเย วุตฺตปฺปการํ ทุกฺขํ อนุโภติ อยํ หิ โกฏิปฺปตฺโต มิจฺฉาชีโวติ ฯ เอวํ ปาปกิริยาย อนาทีนวทสฺสาวีนํ อาทีนวํ ทสฺเสตฺวา อถโข ภควา วคฺคุมุทาตีริเย ภิกฺขู อเนกปริยาเยน วิครหิตฺวา ทุพฺภรตาย ทุปฺโปสตาย ฯเปฯ อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยาถาติ วตฺวา จตุตฺถํ @เชิงอรรถ: ๑. ตสฺสาตุโถ ฯเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑ หน้าที่ ๕๙๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=1&page=595&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=1&A=12489&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=1&A=12489&pagebreak=1#p595
จบการแสดงผล หน้าที่ ๕๙๕.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]