อรรถกถาเล่มที่ ๑ หน้าที่ ๒๕๑.

ภุมฺมานํ เทวานํ สทฺทํ สุตฺวา จาตุมฺมหาราชิกาติ เอตฺถ ปน ภุมฺมานํ เทวานํ สทฺทํ อากาสฏฺฐเทวตา อสฺโสสุํ อากาสฏฺฐานํ จาตุมฺมหาราชิกาติ อยมนุกฺกโม เวทิตพฺโพ ฯ พฺรหฺมกายิกาติ อสญฺญิสตฺเต จ อรูปาวจเร จ ฐเปตฺวา สพฺเพปิ พฺรหฺมาโน อสฺโสสุํ สุตฺวา จ สทฺทมนุสฺสาเวสุนฺติ เวทิตพฺพา ฯ อิติห เตน ขเณนาติ เอวํ เตน สุทินฺนสฺส อชฺฌาจารกฺขเณน ฯ เตน มุหุตฺเตนาติ อชฺฌาจารมุหุตฺเตเนว ฯ ยาว พฺรหฺมโลกาติ ยาว อกนิฏฺฐพฺรหฺมโลกา ฯ อพฺภุคฺคญฺฉีติ อภิอุคฺคญฺหิ อพฺภุฏฺฐาสิ ฯ เอกโกลาหลมโหสีติ อตฺโถ ฯ ปุตฺตํ วิชายีติ สุวณฺณพิมฺพสทิสํ ปจฺฉิมภวิกสตฺตํ ชเนสิ ฯ พีชโกติ นามํ อกํสูติ น อญฺญํ นาม กาตุมทํสุ พีชกมฺปิ เทหีติ ปิตามหิยา วุตฺตภาวสฺส ปากฏตฺตา พีชโกเตฺวสฺส นามํ โหตูติ พีชโกติ นามมกํสุ ฯ ปุตฺตสฺส นามวเสเนว มาตาปิตูนํปิสฺส นามมกํสุ ฯ เต อปเรน สมเยนาติ พีชกญฺจ พีชกมาตรญฺจ สนฺธาย วุตฺตํ ฯ พีชกสฺส กิร สตฺตฏฺฐวสฺสกาเล ตสฺส มาตา ภิกฺขุนีสุ โส จ ภิกฺขูสุ ปพฺพชิตฺวา กลฺยาณมิตฺเต อุปนิสฺสาย อรหตฺเต ปติฏฺฐหึสุ ฯ เตน วุตฺตํ อุโภ อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชิตฺวา อรหตฺตํ สจฺฉากํสูติ ฯ {๓๗} เอวํ มาตาปุตฺตานํ ปพฺพชฺชา สผลา อโหสิ ฯ ปิตา ปนสฺส วิปฏิสาราภิภูโต วิหาสิ ฯ เตน วุตฺตํ อถโข อายสฺมโต สุทินฺนสฺส อหุเทว กุกฺกจฺจนฺติอาทิ ฯ ตตฺถ อหุเทวาติ อหุเอว ฯ ทกาโร ปทสนฺธิกโร ฯ อโหสิเอวาติ อตฺโถ ฯ กุกฺกุจฺจนฺติ อชฺฌาจารเหตุโก ปจฺฉานุตาโป ฯ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑ หน้าที่ ๒๕๑. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=1&page=251&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=1&A=5274&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=1&A=5274&modeTY=2&pagebreak=1#p251