พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค

ทุกกรสูตรที่ ๗
             [๓๖] (เทวดากล่าวว่า)
                          ธรรมของสมณะ คนไม่ฉลาด ทำได้ยาก ทนได้ยาก
                          เพราะธรรมของสมณะนั้นมีความลำบากมาก เป็นที่ติดขัดของ
                          คนพาล ฯ
             [๓๗] (พระผู้มีพระภาคตรัสว่า)
                          คนพาล ประพฤติธรรมของสมณะสิ้นวันเท่าใด หากไม่ห้าม
                          จิต เขาตกอยู่ในอำนาจของความดำริทั้งหลาย พึงติดขัดอยู่
                          ทุกๆ อารมณ์ ภิกษุยั้งวิตกในใจไว้ได้ เหมือนเต่าหด
                          อวัยวะทั้งหลายไว้ในกระดองของตน อันตัณหานิสัยและ
                          ทิฐินิสัยไม่พัวพันแล้ว ไม่เบียดเบียนสัตว์อื่น ปรินิพพาน
                          แล้ว ไม่พึงติเตียนใคร ฯ
             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕ บรรทัดที่ ๒๐๙ - ๒๒๐.  หน้าที่  ๑๑.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=209&Z=220&pagebreak=0
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=15&siri=17
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=36
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_read.php?B=15&A=183
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_read.php?B=15&A=183
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕
http://84000.org/tipitaka/read/?index_15