พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๗ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๑
หน้าที่ ๒๖๔-๒๖๕.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๗. สัตตกนิบาต]
                                                                 ๑. กุกกุวรรค ๘. อัฏฐิเสนชาดก (๔๐๓)
	(พราหมณ์กล่าวสดุดีพระราชาว่า)
	[๕๑] พระเจ้าชนกทรงได้ลาภดีแล้วที่ได้ทรงพบเสนกะผู้มีปัญญาดี
	        พราหมณ์ ท่านเปิดเผยข้อที่ปกปิดได้หนอ
	        เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ญาณของท่านมีกำลังยิ่งนัก
	(พราหมณ์ต้องการจะสดุดีเสนกบัณฑิต จึงกล่าวว่า)
	[๕๒] ข้าพเจ้ามีทรัพย์อยู่ ๗๐๐ กหาปณะนี้
	        เชิญรับไปทั้งหมดเถิด ข้าพเจ้าให้ท่าน
	        เพราะข้าพเจ้าได้ชีวิตในวันนี้ก็เพราะท่าน
	        ซ้ำท่านยังได้ทำความสวัสดีแก่ภรรยาของข้าพเจ้าด้วย
	(เสนกบัณฑิตกล่าวว่า)
	[๕๓] บัณฑิตทั้งหลายย่อมไม่รับค่าจ้าง
	        เพราะคาถาอันวิจิตรที่กล่าวดีแล้ว พ่อพราหมณ์
	        แต่นี้ไป ขอให้คนทั้งหลายจงช่วยกันให้ทรัพย์แก่ท่าน
	        ท่านจงนำไปยังที่อยู่ของตนเถิด
เสนกชาดกที่ ๗ จบ
๘. อัฏฐิเสนชาดก (๔๐๓)
ว่าด้วยอัฏฐิเสนฤาษี
	(พระราชาตรัสถามฤๅษีอัฏฐิเสนะว่า)
	[๕๔] พระคุณเจ้าอัฏฐิเสนะ โยมไม่รู้จักวณิพกพวกนี้เลย
	        แต่พวกเขาได้พร้อมใจกันมาขอกับโยม
	        ทำไมพระคุณเจ้าจึงไม่ขอโยมบ้าง
	(ฤๅษีอัฏฐิเสนะทูลตอบว่า)
	[๕๕] ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รัก ผู้ไม่ให้ของที่ขอก็ไม่เป็นที่รัก
	        เพราะเหตุนั้น อาตมภาพจึงไม่ขอมหาบพิตร
	        ขอความหมางใจอย่าได้มีแก่อาตมภาพเลย
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๖๔}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๗. สัตตกนิบาต]
                                                                 ๑. กุกกุวรรค ๘. อัฏฐิเสนชาดก (๔๐๓)
	(พระราชาตรัสว่า)
	[๕๖] ผู้ใดเลี้ยงชีพอยู่ได้ด้วยการขอ
	        ไม่ขอสิ่งที่ควรขอในกาลอันควร
	        ผู้นั้นทำลายผู้อื่นเสียจากบุญ
	        ทั้งตนเองก็เลี้ยงชีพอยู่ไม่ได้
	[๕๗] ส่วนผู้ใดเลี้ยงชีพอยู่ได้ด้วยการขอ
	        ขอสิ่งที่ควรขอในกาลอันควร
	        ผู้นั้นทำผู้อื่นให้ได้บุญ
	        ทั้งตนเองก็เลี้ยงชีพอยู่ได้
	[๕๘] ผู้มีปัญญาทั้งหลายเห็นยาจกมาแล้วไม่รังเกียจ
	        ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้ประพฤติพรหมจรรย์
	        พระคุณเจ้าเป็นที่รักของโยม
	        นิมนต์พระคุณเจ้ากล่าวขอสิ่งที่ต้องการเถิด
	(ฤๅษีอัฏฐิเสนะทูลว่า)
	[๕๙] ผู้มีปัญญาทั้งหลายย่อมไม่ขอเลย
	        ส่วนนักปราชญ์ควรจะรู้เอง
	        พระอริยะเพียงเจาะจงยืนเท่านั้น
	        นี้เป็นการขอของพระอริยะ
	(พระราชาตรัสว่า)
	[๖๐] ท่านพราหมณ์ โยมขอถวายโคแดง ๑,๐๐๐ ตัว
	        พร้อมกับโคจ่าฝูงแก่ท่าน
	        เพราะพระอริยะได้ฟังคาถา
	        อันประกอบด้วยธรรมของพระคุณเจ้าแล้ว
	        จะไม่พึงถวายแก่พระอริยะได้อย่างไร
อัฏฐิเสนชาดกที่ ๘ จบ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๖๕}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๒๖๔-๒๖๕.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=27&page=264&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=27&A=7293
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=27&A=7293#p264
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 27 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_27
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu27
https://84000.org/tipitaka/english/?index_27