พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๘ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา
หน้าที่ ๗๐-๗๑.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ [๑. อิตถีวิมาน]
                                                                 ๓. ปาริจฉัตตวรรค ๖. ทัททัลลวิมาน
	(เมื่อสนทนากันแล้ว สุภัทราเทพธิดาก็กลับไปสู่ทิพยวิมานของตนบนสวรรค์
ชั้นนิมมานรดี ท้าวสักกเทวราชได้สดับการสนทนานั้น เมื่อสุภัทราเทพธิดากลับไป
แล้วจึงตรัสถามภัทราเทพธิดาว่า)
	[๖๓๕] ภัทรา เทพธิดาผู้มาสนทนาอยู่กับเธอนั้นเป็นใคร
	          ช่างมีรัศมีรุ่งโรจน์เหนือเหล่าเทพชั้นชาวดาวดึงส์ทั้งหมด
	(ภัทราเทพธิดาเมื่อจะบรรยายข้อที่สังฆทานที่น้องสาวถวายว่ามีผลมากจึงทูลว่า)
	[๖๓๖] ขอเดชะพระองค์ผู้เป็นจอมเทพ เทพธิดานั้น
	          เมื่อชาติก่อน ครั้งเป็นมนุษย์อยู่ในภพมนุษย์
	          ได้เป็นน้องสาวของหม่อมฉัน
	          และยังเป็นภรรยาร่วมสามีเดียวกันด้วย
	          เธอทำบุญถวายสังฆทานแล้วจึงรุ่งเรือง
	(ท้าวสักกเทวราช เมื่อจะทรงสรรเสริญสังฆทานว่ามีผลมากจึงตรัสว่า)
	[๖๓๗] ภัทรา น้องสาวของเธอรุ่งเรืองกว่าเธอ
	          เพราะเหตุที่นางได้ถวายสังฆทาน
	          ซึ่งมีผลประมาณมิได้ไว้ในชาติก่อน
	(ภัทราเทพธิดาได้ตอบท้าวสักกะว่า)
	[๖๓๘] อันที่จริง ดิฉันได้ทูลถามพระพุทธเจ้า
	          ครั้งประทับอยู่ ณ ภูเขาคิชฌกูฏ
	          ถึงผลแห่งการแจกจ่ายทานว่า
	          ทานที่ให้ในเนื้อนาบุญใดจึงมีผลมาก
	[๖๓๙] มนุษย์ทั้งหลายผู้หวังบุญให้ทานอยู่
	          ทำบุญปรารภเหตุแห่งการเวียนว่ายตายเกิด
	          ให้ทานในเนื้อนาบุญใด จึงมีผลมาก
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๗๐}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ [๑. อิตถีวิมาน]
                                                                 ๓. ปาริจฉัตตวรรค ๖. ทัททัลลวิมาน
	[๖๔๐] พระพุทธเจ้าผู้ทรงทราบว่า
	          สัตว์ทั้งหลายมีผลกรรมเป็นของของตน
	          ได้ทรงอธิบายให้ดิฉันฟังอย่างชัดเจน
	          ถึงผลแห่งการแจกจ่ายทานในเนื้อนาบุญ
	          ที่บุคคลให้แล้วจะได้รับผลมากนั้นว่า
	[๖๔๑] พระอริยบุคคลผู้บรรลุอริยมรรค ๔ และผู้ดำรงอยู่ในอริยผล ๔
	          นี้คือพระสงฆ์ เป็นผู้ปฏิบัติตรง
	          ดำรงมั่นอยู่ในศีล สมาธิ และปัญญา
	[๖๔๒] มนุษย์ทั้งหลายผู้หวังบุญให้ทานอยู่
	          ทำบุญปรารภเหตุแห่งการเวียนว่ายตายเกิด
	          จึงถวายทานแก่สงฆ์ซึ่งมีผลมาก
	[๖๔๓] ด้วยว่า พระสงฆ์นี้มีคุณยิ่งใหญ่ ไพบูลย์
	          หาประมาณมิได้ ดุจทะเลเปี่ยมด้วยน้ำ
	          พระอริยบุคคลเหล่านี้แลเป็นผู้ประเสริฐสุด
	          เป็นสาวกของพระพุทธเจ้าผู้มีความเพียร
	          เป็นผู้ให้แสงสว่างคือปัญญาแก่ชาวโลก ย่อมยกธรรมกถาขึ้นแสดง
	[๖๔๔] ทานที่บุคคลถวายเจาะจงสงฆ์นั้น ชื่อว่าเป็นทานที่ถวายดีแล้ว
	          บูชาสักการะอย่างดีแล้ว ทักษิณาที่ถวายสงฆ์นั้นมีผลมาก
	          ทั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายผู้ทรงรู้แจ้งโลกก็ทรงสรรเสริญแล้ว
	[๖๔๕] เหล่าชนมาหวนระลึกถึงบุญเช่นนี้ได้เกิดปีติโสมนัส
	          กำจัดมลทินคือความตระหนี่พร้อมทั้งมูลเหตุได้
	          ท่องเที่ยวไปในโลก ไม่ถูกบัณฑิตติเตียน
	          จึงเข้าถึงแดนสวรรค์ได้
ทัททัลลวิมานที่ ๖ จบ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๗๑}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๗๐-๗๑.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=26&page=70&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=26&A=1953
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=26&A=1953#p70
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 26 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_26
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu26
https://84000.org/tipitaka/english/?index_26