พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๘ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา
หน้าที่ ๕๔๒-๕๔๓.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๒๑. มหานิบาต]
                                                                 ๑. วังคีสเถรคาถา
	[๑๒๔๒] เมื่อท่านแสดงธรรมนั้นอยู่
	            ภิกษุทั้งหลายที่ฟังคำไพเราะ
	            ก็มีจิตร่าเริงเบิกบานด้วยเสียงที่น่ายินดี น่าฟัง ไพเราะจับใจ
	            จึงตั้งใจฟัง
	(พระวังคีสเถระเมื่อจะชมเชยพระศาสดา ได้กล่าวภาษิตเหล่านี้ว่า)
	[๑๒๔๓] ในวัน ๑๕ ค่ำ ซึ่งเป็นวันวิสุทธิปวารณา
	            วันนี้ มีภิกษุ ๕๐๐ รูปมาประชุมกัน
	            ล้วนเป็นผู้ตัดกิเลสเครื่องผูกคือสังโยชน์ได้ขาด
	            ไม่มีทุกข์สิ้นภพสิ้นชาติแล้ว
	            เป็นผู้แสวงหาคุณธรรมอันประเสริฐ
	[๑๒๔๔] พระเจ้าจักรพรรดิมีหมู่อำมาตย์แวดล้อม
	            เสด็จเลียบแผ่นดินอันไพศาล
	            มีมหาสมุทรสาครเป็นขอบเขตนี้ ฉันใด
	[๑๒๔๕] สาวกทั้งหลายผู้ได้วิชชา ๓ ละมัจจุราชได้
	            พากันแวดล้อมพระผู้มีพระภาคผู้ทรงชนะสงคราม
	            ทรงนำหมู่ เป็นผู้ยอดเยี่ยม ก็ฉันนั้น
	[๑๒๔๖] พระสาวกทั้งมวลล้วนแต่เป็นพุทธชิโนรส
	            และในสาวกเหล่านี้ไม่มีความว่างเปล่าจากคุณธรรมเลย
	            ข้าพระองค์พึงถวายบังคมพระองค์ผู้เป็นเผ่าพันธุ์แห่งดวงอาทิตย์
	            ซึ่งทรงทำลายลูกศรคือตัณหาได้แล้ว
	[๑๒๔๗] ภิกษุกว่าพันรูปเข้าไปเฝ้าพระสุคตซึ่งกำลังทรงแสดงธรรม
	            ที่ปราศจากกิเลสดุจธุลีคือนิพพาน ซึ่งหาภัยแต่ที่ไหนมิได้
	[๑๒๔๘] ภิกษุเหล่านั้นก็พากันฟังธรรมอันไพบูลย์
	            ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว
	            พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้มีหมู่ภิกษุแวดล้อมย่อมทรงงดงามหนอ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๕๔๒}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๒๑. มหานิบาต]
                                                                 ๑. วังคีสเถรคาถา
	[๑๒๔๙] พระผู้มีพระภาคทรงพระนามว่านาคะ
	            ทรงเป็นพระฤๅษีผู้สูงสุดกว่าบรรดาฤๅษีทั้งหลาย
	            ทรงโปรยฝนอมตธรรมให้ตกรดเหล่าพระสาวก
	            คล้ายฝนห่าใหญ่
	[๑๒๕๐] ข้าแต่พระมหาวีรเจ้า
	            พระวังคีสะสาวกของพระองค์ประสงค์จะเฝ้าพระศาสดา
	            จึงออกจากที่พักกลางวัน มาถวายบังคมพระยุคลบาทของพระองค์
	(พระผู้มีพระภาคตรัสพระพุทธภาษิตเหล่านี้ว่า)
	[๑๒๕๑] พระวังคีสะครอบงำทางเป็นที่เกิดขึ้นแห่งกิเลสมาร
	            ทำลายกิเลสเครื่องตรึงใจ ๕ อย่างมีราคะเป็นต้นอยู่
	            เธอทั้งหลายจงดูวังคีสะ ผู้ทำการปลดเปลื้องกิเลสเป็นเครื่องผูก
	            ผู้อันตัณหา มานะ และทิฏฐิอิงอาศัยไม่ได้
	            ผู้จำแนกธรรมเป็นส่วนๆ ได้นั้น
	[๑๒๕๒] ความจริง พระวังคีสะได้บอกทางไว้หลายอย่าง
	            เพื่อถอนโอฆกิเลส
	            และเมื่อพระวังคีสะนั้นบอกทางอมตะนั้นไว้แล้ว
	            ภิกษุทั้งหลายที่เห็นธรรมก็ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว
	[๑๒๕๓] พระวังคีสะนั้นผู้ทำแสงสว่างให้เกิด รู้แจ่มแจ้ง
	            ได้เห็นนิพพานเป็นเหตุล่วงพ้นวิญญาณฐิติได้ทั้งหมด
	            ครั้นรู้และทำให้แจ้ง
	            จึงได้แสดงธรรมอันเลิศแก่ภิกษุผู้เดินทางไกล ๑๐ รูป
	[๑๒๕๔] เมื่อท่านแสดงธรรมไว้ดีอย่างนี้
	            ท่านผู้รู้แจ้งธรรมทั้งหลายจะมีความประมาทได้อย่างไร
	            เพราะเหตุนั้นแล ภิกษุผู้ไม่ประมาทในคำสอนของพระผู้มีพระภาค
	            พระองค์นั้น พึงตั้งใจศึกษา(สิกขา ๓) ทุกเมื่อ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๕๔๓}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๕๔๒-๕๔๓.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=26&page=542&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=26&A=15107
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=26&A=15107#p542
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 26 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_26
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu26
https://84000.org/tipitaka/english/?index_26