พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๘ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา
หน้าที่ ๕๔๑-๕๔๒.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๒๑. มหานิบาต]
                                                                 ๑. วังคีสเถรคาถา
	(พระวังคีสเถระเกิดความโสมนัส เมื่อจะชมเชยพระผู้มีพระภาคเบื้องพระพักตร์
จึงได้กล่าวภาษิตเหล่านี้ว่า)
	[๑๒๓๖] บุคคลพึงกล่าวแต่วาจาที่ไม่เป็นเหตุทำตนให้เดือดร้อน
	            และไม่เป็นเหตุเบียดเบียนชนเหล่าอื่น
	            วาจานั้นแลเป็นสุภาษิต
	[๑๒๓๗] พึงกล่าวแต่วาจาที่น่ารัก ซึ่งเหล่าชนพากันชื่นชม
	            ไม่พึงพูดหยาบคายต่อชนเหล่าอื่น
	            พึงพูดแต่คำที่น่ารัก
	[๑๒๓๘] คำสัตย์แลเป็นวาจาไม่ตาย
	            ธรรมนี้เป็นของเก่า
	            สัตบุรุษทั้งหลายตั้งมั่นอยู่แล้วในคำสัตย์
	            ทั้งที่เป็นอรรถและเป็นธรรม
	[๑๒๓๙] พระพุทธเจ้าตรัสพระวาจาใดอันเกษม
	            เพื่อบรรลุนิพพาน เพื่อทำที่สุดทุกข์
	            พระวาจานั้นแลสูงสุดกว่าวาจาทั้งหลาย
	(พระวังคีสเถระเมื่อจะสรรเสริญท่านพระสารีบุตรเถระ จึงได้กล่าวภาษิต
เหล่านี้ว่า)
	[๑๒๔๐] พระสารีบุตรมีปัญญาสุขุม เป็นนักปราชญ์
	            รู้ทางและมิใช่ทาง มีปัญญามาก
	            แสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลาย
	[๑๒๔๑] แสดงโดยย่อก็ได้ โดยพิสดารก็ได้
	            เมื่อท่านกำลังแสดงธรรม
	            เสียงที่เปล่งออกก็ไพเราะเหมือนเสียงนกสาลิกา
	            ทั้งปฏิภาณก็ปรากฏ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๕๔๑}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๒๑. มหานิบาต]
                                                                 ๑. วังคีสเถรคาถา
	[๑๒๔๒] เมื่อท่านแสดงธรรมนั้นอยู่
	            ภิกษุทั้งหลายที่ฟังคำไพเราะ
	            ก็มีจิตร่าเริงเบิกบานด้วยเสียงที่น่ายินดี น่าฟัง ไพเราะจับใจ
	            จึงตั้งใจฟัง
	(พระวังคีสเถระเมื่อจะชมเชยพระศาสดา ได้กล่าวภาษิตเหล่านี้ว่า)
	[๑๒๔๓] ในวัน ๑๕ ค่ำ ซึ่งเป็นวันวิสุทธิปวารณา
	            วันนี้ มีภิกษุ ๕๐๐ รูปมาประชุมกัน
	            ล้วนเป็นผู้ตัดกิเลสเครื่องผูกคือสังโยชน์ได้ขาด
	            ไม่มีทุกข์สิ้นภพสิ้นชาติแล้ว
	            เป็นผู้แสวงหาคุณธรรมอันประเสริฐ
	[๑๒๔๔] พระเจ้าจักรพรรดิมีหมู่อำมาตย์แวดล้อม
	            เสด็จเลียบแผ่นดินอันไพศาล
	            มีมหาสมุทรสาครเป็นขอบเขตนี้ ฉันใด
	[๑๒๔๕] สาวกทั้งหลายผู้ได้วิชชา ๓ ละมัจจุราชได้
	            พากันแวดล้อมพระผู้มีพระภาคผู้ทรงชนะสงคราม
	            ทรงนำหมู่ เป็นผู้ยอดเยี่ยม ก็ฉันนั้น
	[๑๒๔๖] พระสาวกทั้งมวลล้วนแต่เป็นพุทธชิโนรส
	            และในสาวกเหล่านี้ไม่มีความว่างเปล่าจากคุณธรรมเลย
	            ข้าพระองค์พึงถวายบังคมพระองค์ผู้เป็นเผ่าพันธุ์แห่งดวงอาทิตย์
	            ซึ่งทรงทำลายลูกศรคือตัณหาได้แล้ว
	[๑๒๔๗] ภิกษุกว่าพันรูปเข้าไปเฝ้าพระสุคตซึ่งกำลังทรงแสดงธรรม
	            ที่ปราศจากกิเลสดุจธุลีคือนิพพาน ซึ่งหาภัยแต่ที่ไหนมิได้
	[๑๒๔๘] ภิกษุเหล่านั้นก็พากันฟังธรรมอันไพบูลย์
	            ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว
	            พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้มีหมู่ภิกษุแวดล้อมย่อมทรงงดงามหนอ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๕๔๒}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๕๔๑-๕๔๒.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=26&page=541&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=26&A=15079
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=26&A=15079#p541
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 26 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_26
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu26
https://84000.org/tipitaka/english/?index_26