พระไตรปิฏกเล่มที่ ๑๙ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๑ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค
หน้าที่ ๑๓๑-๑๓๒.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค [๒. โพชฌังคสังยุต]
                                                                 ๒. คิลานวรรค ๗. ปารังคมสูตร
	ฯลฯ
	๗. อุเบกขาสัมโพชฌงค์พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว ที่บุคคลเจริญ
ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อตรัสรู้ เพื่อนิพพาน
	ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โพชฌงค์ ๗ ประการนี้พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว
ที่บุคคลเจริญ ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อตรัสรู้ เพื่อนิพพาน”
	“จุนทะ โพชฌงค์ดีนัก จุนทะ โพชฌงค์ดีนัก”
	ท่านพระมหาจุนทะได้กล่าวคำนี้แล้ว พระผู้มีพระภาคทรงชื่นชม พอพระทัย
ทรงหายขาดจากพระประชวรนั้น และพระประชวรนั้นอันพระผู้มีพระภาคทรงละได้
อย่างนั้น
ตติยคิลานสูตรที่ ๖ จบ
๗. ปารังคมสูตร
ว่าด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อให้ถึงฝั่ง
	[๑๙๘] “ภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ ๗ ประการนี้ที่บุคคลเจริญ ทำให้มาก
แล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อถึงฝั่งโน้นจากฝั่งนี้
	โพชฌงค์ ๗ ประการ อะไรบ้าง คือ
		๑. สติสัมโพชฌงค์ ฯลฯ ๗. อุเบกขาสัมโพชฌงค์
	ภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ ๗ ประการนี้ที่บุคคลเจริญ ทำให้มากแล้ว
ย่อมเป็นไปเพื่อถึงฝั่งโน้นจากฝั่งนี้
		ในหมู่มนุษย์ เหล่าชนผู้ไปถึงฝั่งโน้นมีจำนวนน้อย
		ส่วนหมู่สัตว์นอกนี้เลาะไปตามฝั่งนี้ทั้งนั้น
		ส่วนชนเหล่าใดประพฤติตามธรรม
		ในธรรมที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้โดยชอบ
		ชนเหล่านั้นจักข้ามพ้นวัฏฏะ
		อันเป็นบ่วงมารที่ข้ามได้แสนยาก จักถึงฝั่งโน้น
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๙ หน้า : ๑๓๑}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค [๒. โพชฌังคสังยุต]
                                                                 ๒. คิลานวรรค ๘. วิรัทธสูตร
		บัณฑิตละธรรมดำแล้วพึงเจริญธรรมขาว
		ออกจากที่มีน้ำ มาสู่ที่ไม่มีน้ำ
		ละกามทั้งหลายแล้วเป็นผู้หมดความกังวล
		พึงปรารถนาความยินดียิ่งในวิเวกที่ยินดีได้ยากยิ่ง
		บัณฑิตพึงชำระตนให้ผ่องแผ้ว
		จากเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตทั้งหลาย
		บัณฑิตเหล่าใดอบรมจิตโดยชอบ
		ในองค์ธรรมเป็นเครื่องตรัสรู้ทั้งหลาย
		ไม่ถือมั่น ยินดีในนิพพานเป็นที่สละความถือมั่น
		บัณฑิตเหล่านั้นสิ้นอาสวะแล้ว
		มีความรุ่งเรือง ดับสนิทแล้วในโลก”๑-
ปารังคมสูตรที่ ๗ จบ
๘. วิรัทธสูตร
ว่าด้วยธรรมที่บุคคลพลาด
	[๑๙๙] “ภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ ๗ ประการอันบุคคลเหล่าใดเหล่าหนึ่ง
พลาดแล้ว อริยมรรคที่ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ ก็ชื่อว่าเป็นอันบุคคลเหล่านั้น
พลาดแล้ว โพชฌงค์ ๗ ประการอันบุคคลเหล่าใดเหล่าหนึ่งปรารภแล้ว อริยมรรค
ที่ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ ก็ชื่อว่าเป็นอันบุคคลเหล่านั้นปรารภแล้ว
	โพชฌงค์ ๗ ประการ อะไรบ้าง คือ
		๑. สติสัมโพชฌงค์ ฯลฯ ๗. อุเบกขาสัมโพชฌงค์
	ภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ ๗ ประการอันบุคคลเหล่าใดเหล่าหนึ่งพลาดแล้ว
อริยมรรคที่ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ ก็ชื่อว่าเป็นอันบุคคลเหล่านั้นพลาดแล้ว
ส่วนโพชฌงค์ ๗ ประการนี้อันบุคคลเหล่าใดเหล่าหนึ่งปรารภแล้ว อริยมรรคที่ให้
ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ ก็ชื่อว่าเป็นอันบุคคลเหล่านั้นปรารภแล้ว”
วิรัทธสูตรที่ ๘ จบ
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูเชิงอรรถที่ ๑-๕ ข้อ ๓๔ (ปารังคมสูตร) หน้า ๓๓-๓๔ ในเล่มนี้
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๙ หน้า : ๑๓๒}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๑๙ หน้าที่ ๑๓๑-๑๓๒.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=19&page=131&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=19&A=3588
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=19&A=3588#p131
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 19 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_19
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu19
https://84000.org/tipitaka/english/?index_19