ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
   ฉบับหลวง   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค
     [๑๒๒]   จกฺขุํ   น   มญฺเญยฺย   จกฺขุสฺมึ  น  มญฺเญยฺย  จกฺขุโต
น  มญฺเญยฺย  จกฺขุํ  เมติ  น  มญฺเญยฺย  รูเป  น  มญฺเญยฺย จกฺขุวิญฺญาณํ
จกฺขุสมฺผสฺสํ        ยมฺปิทํ        จกฺขุสมฺผสฺสปจฺจยา        อุปฺปชฺชติ
เวทยิตํ   สุขํ   วา   ทุกฺขํ   วา  อทุกฺขมสุขํ  วา  ตมฺปิ  น  มญฺเญยฺย
ตสฺมึปิ   น   มญฺเญยฺย  ตโตปิ  น  มญฺเญยฺย  ตมฺเมติ  น  มญฺเญยฺย  ฯ
ยํ   หิ   ภิกฺขเว   มญฺญติ   ยสฺมึ   มญฺญติ   ยโต   มญฺญติ   ยํ  เมติ
มญฺญติ     ตโต    ตํ    โหติ    อญฺญถา    อญฺญถาภาวี    ภวสตฺโต
โลโก ภวเมว อภินนฺทติ ฯเปฯ
     {๑๒๒.๑}   ชิวฺหํ  น  มญฺเญยฺย  ชิวฺหาย  น  มญฺเญยฺย  ชิวฺหาโต
น  มญฺเญยฺย  ชิวฺหา  เมติ  น  มญฺเญยฺย  รเส น มญฺเญยฺย ชิวฺหาวิญฺญาณํ
ชิวฺหาสมฺผสฺสํ   ยมฺปิทํ   ชิวฺหาสมฺผสฺสปจฺจยา   อุปฺปชฺชติ    เวทยิตํ  สุขํ
วา  ทุกฺขํ  วา  อทุกฺขมสุขํ  วา  ตมฺปิ  น  มญฺเญยฺย  ตสฺมึปิ น มญฺเญยฺย
@เชิงอรรถ:  ม. ยุ. กิญฺจิปิ ฯ
ตโตปิ   น   มญฺเญยฺย   ตมฺเมติ   น   มญฺเญยฺย   ฯ  ยํ  หิ  ภิกฺขเว
มญฺญติ     ยสฺมึ    มญฺญติ    ยโต    มญฺญติ    ยํ    เมติ    มญฺญติ
ตโต     ตํ    โหติ    อญฺญถา    อญฺญถาภาวี    ภวสตฺโต    โลโก
ภวเมว อภินนฺทติ ฯเปฯ
     {๑๒๒.๒}   มนํ   น   มญฺเญยฺย   มนสฺมึ   น  มญฺเญยฺย  มนโต
น   มญฺเญยฺย   มโน   เมติ   น   มญฺเญยฺย   ธมฺเม   น   มญฺเญยฺย
มโนวิญฺญาณํ        มโนสมฺผสฺสํ       ยมฺปิทํ       มโนสมฺผสฺสปจฺจยา
อุปฺปชฺชติ   เวทยิตํ   สุขํ   วา   ทุกฺขํ   วา   อทุกฺขมสุขํ   วา  ตมฺปิ
น   มญฺเญยฺย   ตสฺมึปิ   น   มญฺเญยฺย   ตโตปิ  น  มญฺเญยฺย  ตมฺเมติ
น   มญฺเญยฺย   ฯ   ยํ   หิ   ภิกฺขเว   มญฺญติ   ยสฺมึ   มญฺญติ  ยโต
มญฺญติ    ยมฺเมติ   มญฺญติ   ตโต   ตํ   โหติ   อญฺญถา   อญฺญถาภาวี
ภวสตฺโต โลโก ภวเมว อภินนฺทติ ฯ
     {๑๒๒.๓}   ยาวตา  ภิกฺขเว  ขนฺธธาตุอายตนา  ตมฺปิ  น มญฺเญยฺย
ตสฺมึปิ   น  มญฺเญยฺย  ตโตปิ  น  มญฺเญยฺย  ตํ  เมติ  น  มญฺเญยฺย  ฯ
โส  เอวํ  อมญฺญมาโน  น  กิญฺจิ  โลเก  อุปาทิยติ อนุปาทิยํ น ปริตสฺสติ
อปริตสฺสํ   ปจฺจตฺตญฺเญว   ปรินิพฺพายติ   ขีณา   ชาติ  วุสิตํ  พฺรหฺมจริยํ
กตํ กรณียํ นาปรํ อิตฺถตฺตายาติ ปชานาตีติ ฯ อฏฺฐมํ ฯ



             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๘ หน้าที่ ๘๓-๘๔. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=18&item=122&items=1&modeTY=2              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=18&item=122&items=1&modeTY=2&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=18&item=122&items=1&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=18&item=122&items=1&modeTY=2              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=18&i=122              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ http://84000.org/tipitaka/read/?index_18

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]

สีพื้นหลัง :