พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๕ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๒ -พุทธวังสะ-จริยาปิฎก

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๕๕. ภัททิยวรรค]
                                                                 ๘. โลมสติยเถราปทาน
             [๒๔๓]         ครั้งนั้น ข้าพเจ้าเข้าป่าจึงได้บรรลุอรหัตตผล
                       นึกถึงคำสอนของพระชินเจ้า
                       เพราะระลึกถึงคำสอนของพระชินเจ้า คือ ภัทเทกรัตโตวาทว่า
             [๒๔๔]         บุคคลไม่ควรนึงถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว
                       ไม่ควรหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง
                       สิ่งใดที่ล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว
                       สิ่งใดที่ยังไม่มาถึง สิ่งนั้นก็ยังไม่เกิดขึ้น
             [๒๔๕]         ส่วนบุคคลใดเห็นแจ้งธรรมที่เป็นปัจจุบัน
                       ไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ
                       บุคคลนั้นควรเจริญธรรมนั้นให้แจ่มแจ้ง
             [๒๔๖]         บุคคลควรทำความเพียรตั้งแต่วันนี้ทีเดียว
                       ใครเล่าจะรู้ว่า ความตายจักมีในวันพรุ่งนี้
                       เพราะว่าความผัดเพี้ยนกับมัจจุราชมีเสนานั้น
                       ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย
             [๒๔๗]         พระมุนีผู้สงบเรียกบุคคลผู้มีความเพียร
                       ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืน
                       ซึ่งมีปกติอยู่อย่างนี้นั้นแลว่า ผู้มีราตรีเดียวเจริญ ดังนี้
             [๒๔๘]         กิเลสทั้งหลายข้าพเจ้าก็เผาได้แล้ว
                       ภพทั้งปวงข้าพเจ้าก็ถอนได้แล้ว
                       ข้าพเจ้าตัดกิเลสเครื่องผูกพันได้แล้วอยู่อย่างผู้ไม่มีอาสวะ
                       ดุจพญาช้างตัดเครื่องพันธนาการได้แล้วอยู่อย่างอิสระ
             [๒๔๙]         การที่ข้าพเจ้ามาในสำนักของพระพุทธเจ้า
                       เป็นการมาดีแล้วโดยแท้
                       วิชชา ๓ ข้าพเจ้าได้บรรลุแล้วโดยลำดับ
                       คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๓ หน้า : ๓๒๔}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๕๕. ภัททิยวรรค]
                                                                 ๙. วนวัจฉเถราปทาน
             [๒๕๐]         คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘
                       และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว
                       คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล
             ได้ทราบว่า ท่านพระโลมสติยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้
โลมสติยเถราปทานที่ ๘ จบ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๓๓ หน้าที่ ๓๒๔-๓๒๕.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=33&A=8955&w=
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=33&siri=138
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=33&A=3880&Z=3931&pagebreak=0
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33&i=138
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=33&item=138&items=1
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=33&item=138&items=1
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu33