พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [๕. ปารายนวรรค]
                                                                 ๕. โธตกมาณวกปัญหา
             [๑๐๗๐] (โธตกมาณพทูลถามดังนี้)
                         ข้าพระองค์เห็นพระองค์ผู้ไม่มีกิเลสเครื่องกังวล
                         เป็นพราหมณ์ เสด็จจาริกอยู่ในเทวโลกและมนุษยโลก
                         ข้าแต่พระองค์ผู้มีสมันตจักขุ
                         เพราะเหตุนั้น ข้าพระองค์ขอนมัสการพระองค์
                         ข้าแต่พระองค์ผู้สักกะ๑- ขอพระองค์โปรดปลดเปลื้องข้าพระองค์
                         จากความสงสัยทั้งหลายเถิด
             [๑๐๗๑] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบดังนี้)
                         โธตกะ เราไม่สามารถปลดเปลื้องใครๆ
                         ผู้มีความสงสัยในโลกได้
                         แต่เธอเมื่อรู้แจ้งธรรมอันประเสริฐ
                         ก็จะข้ามโอฆะนี้ได้เองด้วยประการฉะนี้
             [๑๐๗๒] (โธตกมาณพกราบทูลดังนี้)
                         ข้าแต่พระองค์ผู้ประเสริฐ
                         ขอพระองค์ทรงพระกรุณาตรัสสอนวิเวกธรรม
                         ที่ข้าพระองค์จะพึงรู้แจ้งได้
                         และโดยวิธีที่ข้าพระองค์ไม่ขัดข้องเหมือนอากาศ
                         ข้าพระองค์จะพึงสงบอยู่ในที่นี้แล
                         เป็นผู้ไม่อาศัย๒- เที่ยวไปอยู่
@เชิงอรรถ :
@๑ ผู้สักกะ หมายถึงพระผู้มีพระภาคเสด็จออกผนวชจากศากยตระกูล (ขุ.จู. (แปล) ๓๐/๓๒/๑๖๓)
@๒ ไม่อาศัย หมายถึงไม่อาศัยในอารมณ์ไหนๆ ด้วยทิฏฐิหรือตัณหา (ขุ.สุ.อ. ๑/๒๒๑/๓๐๗)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๗๕๕}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [๕. ปารายนวรรค]
                                                                 ๕. โธตกมาณวกปัญหา
             [๑๐๗๓] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า โธตกะ)
                         บุคคลผู้รู้ชัดความสงบใดแล้ว มีสติ เที่ยวไปอยู่
                         พึงข้ามตัณหาที่ชื่อว่า วิสัตติกา ในโลกได้
                         เราจักกล่าวความสงบนั้นที่เรารู้ประจักษ์ด้วยตนเอง
                         ในธรรมที่เราเห็นแล้วแก่เธอ
             [๑๐๗๔] (โธตกมาณพกราบทูลดังนี้)
                         ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงแสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่
                         ข้าพระองค์ชอบใจความสงบอันสูงสุดนั้น
                         ที่บุคคลรู้ชัดแล้ว มีสติ เที่ยวไปอยู่
                         พึงข้ามตัณหาที่ชื่อว่า วิสัตติกา ในโลกได้
             [๑๐๗๕] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า โธตกะ)
                         เธอรู้ชัดธรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง
                         ซึ่งเป็นธรรมชั้นสูง ชั้นต่ำ และชั้นกลาง
                         เธอรู้ชัดธรรมนั้นว่า เป็นเครื่องข้องในโลกแล้ว
                         อย่าได้ก่อตัณหาเพื่อภพน้อยและภพใหญ่เลย
โธตกมาณวกปัญหาที่ ๕ จบ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๗๕๖}


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๒๕ หน้าที่ ๗๕๕-๗๕๖.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=25&A=20439&w=
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=25&siri=287
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=11116&Z=11153&pagebreak=0
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=429
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=25&item=429&items=1
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=25&item=429&items=1
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu25